Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka bardzo słaba. Zacząłbym od dziwnej maniery z "Eskadryllą" La Fayette. Chyba Eskadrą, jak już? Potem coraz śmieszniej - szeroko o różnych sprawach nie związanych z zasadniczym tematem książki, czyli Dywizjonem 303, np. nieślubnym dziecku jednego z amerykańskich lotników - gdyby książka dotyczyła wojny 1920 r. to spoko, ale co to ma wspólnego z Dywizjonem 303? Jest to tym bardziej zastanawiające, że jeden z autorów (p. Śliżewski) zwykł czepiać się autorów innych książek o odbieganie od tematu, a tu takie coś... Pierwsza część tak mniej więcej pierwszych sto stron do wyrzucenia, choćby z tego względu, że Marszałek Piłsudski urasta w oczach obu Grzegorzów (Sojdy i Śliżewskiego) do rangi wielkiego specjalisty od lotnictwa. Dobry żart. Słynny rozkaz o skierowaniu lotnictwa do zadań rozpoznawczych został przez obu autorów potraktowany jako wstęp do "ustalenia jakie zadania ma wykonywać lotnictwo, co powinni zrobić inspektorzy armii". Ok, a czy zrobili? Nie? No, więc kto nie dopilnował realizacji własnego rozkazu? Czyżby Marszałek, otoczony tłumem niekompetentnych potakiwaczy ze szlifami generalskimi? O tym jednak autorzy nie wspomną, bo i po co. Potem niby lepiej, ale nadal sporo... dziwactw, które mnie od lektury odrzucały. Zastanawiające w jakim stopniu książka powstała na fali KOMERCYJNEGO (!!!) zainteresowania Dywizjonem 303 i dlaczego mam wrażenie, że chodziło o nabicie kieszeni autorom i wydawcy (Vesper),a nie sensowne opracowanie na temat historii najlepszego (a może najbardziej znanego) polskiego dywizjonu myśliwskiego?