Źródło: By Przypisywany Juan de Jáuregui - 1. nieznane2. cervantesvirtual.com3. The Bridgeman Art Library, Object 119216, Domena publiczna, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=676819
Renesansowy pisarz hiszpański. Służył w Rzymie jako szambelan, wziął udział w słynnej bitwie w zatoce Lepanto (1571). W drodze powrotnej do domu został wzięty do niewoli przez berberyjskich korsarzy, a wkrótce po uwolnieniu wrócił do wojska i stacjonował w Portugalii podbitej przez Filipa II. Niedługo później zaczął pisać. W 1595 roku wygrał konkurs poetycki w Saragossie, jednak za życia nie było mu dane cieszyć się długo zasłużoną popularnością. Jego sława nadeszła dopiero wraz z napisanym w więzieniu „Przemyślnym szlachcicem don Kichotem z Manczy”.
Don Kicho postanawia podróżować po świecie ze swoim giermkiem Sancho Pansą. Sancho zgodził się, aby z nim podróżować, ponieważ Kichot obiecał mu wyspę pod zarządzanie. Kapłan i balwierz chcą zwabić Kichota do domu, aby wyleczyć go z szaleństwa. Palą jego książki, a potem mówią, że komnatę ukrył czarownik. Sancho Pansa rzeczywiście dostaję wyspę.
Talent Cervantesa jest tu niestety przedmiotem samokastracji; szczególnie pierwsze nowelki są wręcz skrojone pod cenzurę: w naiwnym stylu, z pedagogicznym zacięciem wychwalają żywot cnotliwy a pobożny, w nieuchronny sposób prąc do wniosku, że występek nie popłaca, a na sprawiedliwych zawsze czeka nagroda.
Później robi się jednak ciekawiej, pojawiają się elementy łotrzykowskie, a nawet skomponowany wcale zgrabnie dialog, w gorzki sposób zahaczający o istotne, społeczne kwestie. Fantazja późniejszych utworów i piękny język wszystkich opowieści skutecznie wynagradzają prześwitujący gdzieniegdzie nachalny dydaktyzm.