Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Recenzje o książce, jej średnia ocen są dla mnie bardzo ważne i to zazwyczaj nimi kieruję się przy wyborze TBRu. Jednak równie istotny jest opis i jeśli jakiś motyw w nim zawarty mnie urzeknie – prawdopodobnie przeczytam książkę, nawet jeśli nikt mi jej nie polecał. Sięgnięcie po książkę na podstawie intrygującego tytułu, zdarzyło mi się de facto dwa razy w życiu. Pierwszy przypadek to „Chłopak, który stracił głowę” (groteskowa historia, w której chodziło w rzeczywistości o przeszczep ciała, nie głowy – nieuleczalnie chory bohater został wprowadzony w śpiączkę, a po pięciu latach obudził się z własną głową na karku, ale z cudzym ciałem). A drugi to właśnie „Zapach domów innych ludzi”. Autorka w swojej książce przedstawia historię z pespektywy czworga młodych ludzi, mieszkających na Alasce. Każdy z nich mierzy się z pewnymi problemami, a ich wątki łączy ze sobą pewna cienka nić. Niestety czasami powiązania te były trochę zbyt nieprawdopodobne. Powieść rzeczywiście skupia się na motywie zapachów i to, jak autorka wykorzystała ten pomysł, jest zdecydowanie na plus. Myślę, że jest to dość oryginalna historia, bo bohaterowie zachowują się w nieco inny sposób, niż jesteśmy do tego przyzwyczajeni w książkach młodzieżowych. Wpływa na to miejsce akcji, ale też jej czas - opowieść rozgrywa się bowiem w 1970 roku. Zabrakło mi pogłębionego kontekstu. Osadzenie akcji na Alasce mogłoby być czymś bardzo ciekawym, ale niestety kwestie takie jak współistnienie obok siebie rdzennych mieszkańców: Atabasków i Inupiatów albo historia tego, jak Alaska została 49. stanem USA są tylko krótko zarysowane. Chociaż może to być jakimś plusem, bo dzięki tej książce zainteresowałam się Alaską i bardzo chciałabym przeczytać jakiś reportaż na jej temat!