Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zapomniałem o istnieniu poezji, do czasu, aż trafiłem na tę książkę z wierszami. Strasznie celnie trafia w moje uczucia i wyobrażenia. To jest poezja co nieco wkurzona i sfrustrowana, a przez to silna i wyrazista. Jest to walka słowami z ogarniającą marnością i komercją, a raczej komerchą, przeciwko hipokryzji i zakłamaniu. Ironiczne to, a słowami żonglujące w dzikich zestawieniach. Te zestawienia otwierają różne furtki w głowie czytelnika, nawiązują, aluzjują i skrzą się elektryczną iskrą. Nie wiem, czy ta walka jest zwycięska, raczej pewnie nie, ale co nam pozostaje niż walczyć słowem? Autor nie ma zbyt wielu złudzeń, ale też nie waha się i tnie szczerze. Jest to świeże i ożywcze. Mnie ożywiło i poruszyło. Wielce. "Cała Polska czyta „Pana Tadeusza" Okoliczności są poetyckie bardzo. Poezja te – jak im tam – wierszyki! Sam lubię napisać coś do rymu, jak Szymborska, poetka, choć ona nie żyje albo Tuwim, choć ja na liryce się nie znam. Odfajkujmy: był rok Miłosza, będzie Dzień Tadeusza, Pana. Bo przecież: Kochajmy się!To takie uniwersalne. W złych czasach dla biur podróży i dla linii lotniczych, wiem, wam też nie jest lekko, poeci! Choć piękna wokół tyle, trzęsących się gałązek, bohaterów, co nie mają z kim przegrać. Policzki dla was wzdymam. Bawoli róg chwytam – tyle mogę zrobić. Tu przerwał. I weszły reklamy."