Najnowsze artykuły
Artykuły17. Nagroda Literacka Warszawy. Znamy 15 nominowanych tytułów
1
ArtykułyEkranizacja Chmielarza nadchodzi, a Netflix kończy „Wiedźmina” i pokazuje „Sto lat samotności”
6
ArtykułyCzy książki mają nad nami władzę? Wywiad z Emmą Smith, autorką książki „Przenośna magia“1
ArtykułyŚwiatowy Dzień Książki świętuj... z książką! Sprawdź, jakie promocje na ciebie czekają!7
Popularne wyszukiwania
- Polecamy
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
2017
2016
1987
1962Alfa Eridana Arkadij Strugacki
Ogólnie to jest co najmniej dobra antologia, jeśli przymknąć oko na eksploatowany aż do znudzenia motyw rozpędzania gwiazdolotów do prędkości podświetlnej i wynikłe z tego przeciążenia oraz relatywizm upływu czasu (tak jak gdyby myśl ludzka nie miała prawa zrozumieć i poznać zjawisk zakrzywiania przestrzeni euklidesowej). Dla niektórych czytelników irytujące może okazać się również ukazanie człowieka jako zuchwałej istoty, która odruchowo chce naprawiać wady przyrody całych planet (pomimo ryzykowania życia ludzi z ekspedycji),tak jak gdyby układy planetarne domyślnie były jego własnością. Sytuację nieco ratuje fakt, że w niektórych opowiadaniach ludzie, w zamian za swoją zuchwałość w stosunku do przyrody, muszą odrobić lekcję pokory. Natomiast największą zaletą tej książki to niesamowity klimat zjednoczonej ludzkości, która wreszcie współpracuje ze sobą, ma konkretny i wartościowy cel - polepszanie jakości życia wszystkich istot (nie tylko wybrańców) m.in. poprzez eksplorację i ekspansję międzygwiezdną, zamiast dziecinnych bijatyk feudalnych o okruchy zasobów i wyrywania sobie nawzajem ciasnych skrawków przestrzeni życiowej na małej Ziemi. Konflikty, które przypominają spotęgowane przekomarzania się dzieci w piaskownicy są tam zaniechane, a energia przekierowana na coś znacznie istotniejszego. Okazuje się, że w samej tylko Drodze Mlecznej jest bardzo dużo przestrzeni i zasobów, które nie są używane przez nikogo, czyli nie ma potrzeby kotłowania się na jednej planetce (tym bardziej, że każdą planetę spotykają czasami nieuniknione kataklizmy globalne).Alfa Eridana Arkadij StrugackiBardzo dobra antologia radzieckiej fantastyki. Dzisiaj opowiadaniom byśmy nadali etykietę "retro" ale to jak najbardziej in plus. Opowiadania - jak zawsze w antologiach - mają różny poziom, czy też raczej jedne podobają się bardziej inne mniej. Świetne jest opowiadanie Strugackich "Indywidualne hipotezy", w którym te same zdarzenia obserwujemy z trzech różnych perspektyw. Także opowiadanie Żurawlowej "Astronauta", które poznałem już w innej antologii. Największą część zbiorku zajmuje opowiadanie (oznaczone jako powieść) Altowa i Żurawlowej "Ballada o gwiazdach". Jakże rozczulające jest to opowiadanie w którym pojawia się wizja "jasnoczerwonego sztandaru zjednoczonej ludzkości"... oczywiście zjednoczonej w idei komunizmu :) Złote myśli towarzysza Lenina o obcych cywilizacjach oraz wspomnienie, jakże poetyckiego, manifestu komunistycznego (którego twórcy musieli być poetami) by zacząć od "Widmo krąży po Europie...", rozczuliły mnie do łez. Jakoś nigdy nie powstały opowiadania o kosmicznych gułagach a KGB nie poleciało w kosmos tropić kontrrewolucjonistów... a szkoda, to byłby wystrzałowy temat na opowiadanie SF... ale chyba cenzura nie miała aż tak wysokiego poczucia humoru. czerwone wstawki były tylko smaczkami, ostrą (czerwoną) papryczką tych opowiadań. Mamy tutaj ciekawe rozważania dotyczące podróży z prędkościami podświetlnymi i problem pyłu kosmicznego (fajnie o tym problemie i rozwiązaniu pisze Arthur C. Clarke w "Pieśń dalekiej Ziemi"). Jednak potem autorzy serwują spotkanie z obcą rasą, stojąca na wyższym poziomie intelektualnym niż ludzie... chociaż niższym technologicznie. I jest to pretekst do rozważań nad kondycją ludzkości... mierną (spalenie Giordano Bruno na stosie) ale w ogólnym rozrachunku poprawionym przez szczytowe osiągnięcie organizacji ludzkiej jaką jest... oczywiście komunizm (jasnoczerwony sztandar zjednoczonej ludzkości). Finalne i tytułowe opowiadanie "Alfa Eridana" to elegia na bohaterstwo kosmonautów (wydźwięk bardzo podobny do opowiadania "Astronauta"). Wypadek na obcej planecie pozbawia przytomności wszystkich poza jednym kosmonautą. Samojeden ratuje im życie i sprowadza na Ziemię po 594 latach podróży międzygwiezdnej. Spokojnie wszyscy byli w anabiozie, nasz bohater również. Tutaj retro jest bardzo mocne - program lotu wykonuje się na karcie perforowanej. Ale to pyszny smaczek. Cała rzecz raczej dla archeologów SF, sympatyków kurzu lat dawnych i zatęchłego zapaszku Kraju Rad (jasnoczerwony sztandar zjednoczonej ludzkości... wyprowadzić).Popularne w kategorii książek autora
Popularni autorzy
