Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Umiejętność posługiwania się językiem jest niezwykle ważna. Od tego jak dziecko radzi sobie z przetworzeniem myśli i odczuć na komunikat zależą nie tylko sukcesy w szkole, ale i w dorosłym życiu, dlatego warto od najmłodszych lat wspierać proces kształcenia językowego. Niedawno pisałam o serii książek zachęcających małych czytelników do opowiadania. Dziś będzie o opowiadaniu, abstrakcyjnym myśleniu i spostrzegawczości, czyli książce Soni Chaine i Adrien Pichelin „Czerwony Kapturek”. Bohaterkę tej należącej do kultury ludowej baśni każdy zna. Zwykle towarzyszy jej obszerny tekst, ilustracje postaci. Wówczas zadaniem rodzica jest czytanie, a dziecka oglądanie i słuchanie. Tym razem jest inaczej: tekstu brak. Do tego ilustracje nie przypominają niczego, co może nam się kojarzyć z postaciami z bajki. Są bardzo proste: trójkąty, prostokąty, kółka, nożyczki i dom. Elementy te nam nic nie mówią, jeśli nie skorzystamy ze „ściągi” zawartej na przymocowanej do książce zakładce. Poza wskazówkami jak odczytać szyfr znajduje się tam również streszczenie baśni, aby młody czytelnik mógł sprawdzić, czy dobrze opowiada. Do tego tym razem opowiadającym jest dziecko, a słuchaczem dorosły lub inne dziecko. Połączenie znaków z językiem sprawia, że dziecko musi wysilić swój intelekt, rozszerzyć myślenie poza znane mu obrazy i otworzyć się na własną wyobraźnię. Książka może być traktowana jako tajna, zaszyfrowana wiadomość, którą należy rozszyfrować. Do tego taka forma pozwala na ciągłe doskonalenie dziecięcych umiejętności, pobudzać wyobraźnię. Plusem książki jest to, że już przedszkolak, który nauczy się rozpoznawać znaki może doskonalić swoje umiejętności oralne. Myślę, że taka lektura powinna sprawdzić się w przypadku dzieci, które niewiele mówią, mają problemy z tworzeniem opowieści, dekoncentrujących się szybko, z wadami wymowy. Może się ona stać interesującym elementem wyposażenia gabinetu logopedycznego.