Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Autorka stworzyła bardzo dobrą gatunkowo książkę, zarówno merytorycznie, jak i znaczeniowo, z celną i pouczającą puentą, jednak mam pewne zastrzeżenie i to dotyczy bajki, która otwiera książkę. Zanim o tym, przejdę do szczegółów, które przy gatunku baśni są ważne, albo i najważniejsze. W baśniach Sabiny Pelc widać przemyślane, misternie ułożone wątki, sporą pracę autorki w doborze bohaterów. Wbrew pozorom, w baśniach w przeciwieństwie do bajek, autorzy muszą kierować się ściśle określonymi zasadami, które dotyczą świata przedstawionego, charakterystycznych rekwizytów, motywów, budową gatunkową, bohaterów, a także funkcji, jakie pełnią. W bajkach to wygląda nieco inaczej. Z jednym zastrzeżeniem, cała reszta jest w należytym porządku. I trochę mnie uwierało, przyznam się szczerze, bo rozpocząć zbiór baśni i na samym początku się zreflektować, to oznaczało tylko jedno, odłożyć książkę. Jednak, czy tak naprawdę przez pryzmat jednej baśni ma się oceniać całość? Raczej, nie na tym to polega. Sześć opowieści napisanych prostym, zrozumiałym językiem, w których o zdarzeniach opowiada trzecioosobowy narrator, autorka używa w nich typowych dla baśni zwrotów, każda z nich kończy się szczęśliwie, pouczającym morałem. Jako swoich bohaterów, uczyniła prostych, biednych, często pokrzywdzonych przez los ludzi, dzieci, a tuż obok występują zaczarowane elfy, zwierzęta, drzewa, diabeł płatający figle, skrzaty. Nieustająca przepychanka, jaka panuje w baśniach: dobra ze złem, miejsce i czas rozgrywających się sytuacji są bliżej nieokreślone i liczne mądrości zawarte w morałach. To idealne w tych baśniach wątki, które podwyższają jej wartość i znaczenie. Zapraszam na całą recenzję na: http://nietypowerecenzje.blox.pl/2017/02/8222Basniowe-sciezki8221-Sabina-Pelc.html