Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Pies o żółtych oczach" to zbiór 44 opowiadań, których akcja rozgrywa się we wrocławskiej dzielnicy Krzyki. W wielu opowiadaniach autor cofa się do lat powojennych, na które przypada jego dzieciństwo. Te historie są niesamowite - o mieście budowanym na gruzach, o tajemniczych znaleziskach wykopanych na podwórku, o przemieszaniu dwóch światów - jeden to przedwojenny i niemiecki, drugi powojenny i polski. Te opowiadania zapadają w pamięć, są niezwykle plastyczne i utwierdzają czytelnika w przekonaniu o Dzikim Zachodzie, jakim były w rzeczywistości Ziemie Odzyskane. Nie brakuje tu też galerii przedziwnych postaci, którym wydarzenia wojenne zagmatwały życiorysy. Tacy ludzie tylko pozornie dodawali miastom kolorytu. W rzeczywistości zasługiwali na ogromne współczucie, trudne przeżycia złamały ich i zabrały bliskich. Zbiór zawiera również opowiadania fantastyczne, odsłaniające nieco obsesje i ukryte pragnienia autora. Niezmienna wydaje się tęsknota za czasem młodości i młodzieńczości, kiedy wszystko czego pragnął, miał w zasięgu reki. Dość irytujące było dla mnie skupienie nadmiernej uwagi na seksie, na zaspokojeniu męskich chuci, na kobietach istniejących tylko po to, by zaspokajać męskie fantazje. Niektóre opowiadania są wręcz obrzydliwie egocentryczne, a kobiety potraktowane instrumentalnie. Być może jednak nie należy oczekiwać od tej książki doznań literackich, skupić się jedynie na warstwie wspomnieniowej. Wtedy można nawet wybaczyć autorowi te niestrawne kwiatki.