Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przyjemnie się czytało, zwłaszcza, że obie autorki to osoby, które cenię i znam z innych dokonań. Zacznę od tego, że książka wydania jest przecudownie, papier pachnie, jest bielutki, okładka twarda, przyjemna, kartki przewraca się bez problemu. Układ graficzny w środku także nienaganny, jestem zachwycona. Czytało się szybko, myślę, że godzina wystarczy na przeczytanie wszystkiego od deski do deski. Niektóre z rad nie są dla każdego, mnie osobiście nie przydadzą się rady dotyczące przyjęć, bo ich zwyczajnie nie wydaję, zawsze spotykam się ze znajomymi na mieście, pewnie jest to związane z tym, że nie gotuję. To samo z rozmową o pracę, nie wszystkie rady są dla każdego, jestem programistką i gdybym na rozmowę o pracę poszła ubrana jak zaleca autorka, raczej nie zostałabym przyjęta, a już na pewno wzbudziłabym ubaw rekruterek. Rady są prawdziwe, ponadczasowe i myślę sobie, że większość faktycznie czyni z nas damy. Co do niektórych mam wątpliwości, ale zazwyczaj drobne, co to znaczy, że prawdziwa dama nigdy nie wygląda sexy? Nie mówię tu oczywiście o bardzo wyzywających strojach, ale co np. z dopasowanymi sukienkami? Sama w nich nie chodzę, ale często widuję w nich kobiety, które dla mnie wyglądają sexy, a jednocześnie elegancko, z klasą. Bardzo, ale to przebardzo podobają mi się rady dotyczące dzieci i "panowania" nad nimi, autorki radzą aby mieć na względzie inne osoby, ich uczucia, fakt, że niekoniecznie chcą one słuchać krzyków obcych dzieci. Ja notorycznie zmieniam miejsce w restauracjach, żeby obok takich nie siedzieć, tragedia zaczyna się, kiedy dzieci biegają, podręcznik wyraźnie karci rodziców, którzy pozwalają dzieciom na zbytnią swobodę w miejscach publicznych. Na plus. Na minus dwie rzeczy, jedna moim zdaniem żenująca. Idąc na rozmowę o pracę warto wyprostować włosy, jeśli się kręcą. Rozumiem, że natura nie uczyniła mnie damą z powodu moich baranków? Czy autorki nie wzięły pod uwagę tego, że niektórzy nie używają tego bestialskiego narzędzia niszczącego włosy, bo nie potrzebują, nie chcą, kochają skręt swoich włosów? Jestem porażona tym stwierdzeniem. Ciężej, ale jednak kędziorki także można jakoś wygładzić, zrobić koka/kucyka. Druga sprawa - kolczyki, jak mamy dziurki, trzeba je czymś zakryć. Bzdura, te w nosie też? A czym mamy zakryć? Malutkimi wkrętkami, najlepiej perłami. Kompletny nonsens. Jasne, nie wieczorowe wiszące cekiny mam na myśli, ale może np. kolczyki normalnej wielkości? Autorki twierdzą też, że ciężko dobrać kolczyki do oprawek okularów, co jest bzdurą. Niemniej jednak bardzo podoba mi się ta książka i polecam każdemu.