Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pionierska praca o szkolnictwie elitarnym Trzeciej Rzeszy. Solidna, dobrze udokumentowana praca o tzw „Napola”, czyli szkołach narodowosocjalistycznego wychowania. Jak to w Trzeciej Rzeszy, nie były jedynymi szkołami elitarnymi (były jeszcze tzw. AHS czyli szkoły Adolfa Hitlera no i Ordensburgi) a do tego ciągle toczyła się walka o przejęcie kontroli nad NPEA pomiędzy ministerstwem szkolnictwa a SS. Czyli standard rajchu w pomniejszeniu. Stąd tak trudno m.in. zrozumieć III Rzeszą, systemu ciągłych frakcyjnych walk i sporów. Autor przekonująco pokazuje ewolucje myślenia o szkolnictwie elitarnym w Rzeszy Niemieckiej , począwszy od późnego Cesarstwa, przez Weimar właśnie po Napole. Widać jak głęboko szkolnictwo w Niemczech było przesiąknięte już wcześniej ideami militaryzmu i bezwzględnej walki. Na takim podglebiu łatwiej było później budować ułudy nazizmu. Autor pokazuje także miejsce NPEA w systemie szkolnictwo ich wzajemnych relacji. Sporo miejsca poświęca na analizy programu, profilu społecznego szkół a także ich rozrostu. Istotną wartością są także wywiady osobiste które przeprowadził z ich wychowankami (dziś już starszymi ludźmi),to powoduje że miał wejrzenie wewnątrz tego świata, a nie ograniczył się do analizy dokumentów. Jeśli już brakowało mi jakiegoś podsumowania wywiadów które przeprowadzał z wychowankami szkół NPEA (może w formie aneksu),zadawał im (jak to wynika z tekstu) także pytania ankietowe. Analiza ilościowa też mogłaby być ciekawa, a tak informacje na ten temat pojawiają się tylko przy okazji innych wywodów. Praca doprawdy pionierska, gdyż o wychowaniu w ogóle w Trzeciej Rzeszy w Polsce pojawia się niewiele i zazwyczaj dość ogólnych opracowań, tu mamy konkretna pracę o ważnym wycinku tego systemu. Polecam.