Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dość nierówna książka na pograniczu biografii, reportażu, książki popularyzującej historię. Cała książka opiera się na osobach uwiecznionych najsłynniejszą fotografią ilustrującą zmagania amerykańskich żołnierzy piechoty morskiej na Iwo Jimie. Siedmiu mężczyzn zostaje mniej więcej przedstawionych od młodości do śmierci. Autor będąc synem jednego z nich stara się oddać dość osobiście te postacie. W efekcie mamy dość fascynujący początek. Opisanie tych wszystkich miejsc w Ameryce i całkiem innych środowisk z których wywodzili się mężczyźni z fotografii, oraz droga na samą wyspę. Decyzje prowadzące ich do uczestnictwa w bitwie, które miały niezwykle różne motywacje. Niestety sama bitwa jest już opisana nadmiernie chaotycznie, a wydarzenia następujące po niej wydają się napisane bez tak wyraźnego planu i z wyraźnym gubieniem się autora i brakiem decyzji co chce w tej części książki ostatecznie przekazać czytelnikowi. W książce brak również szerszego odniesienia do sytuacji zewnętrznej bohaterów i tak jak zarysowane są nastroje Amerykanów sprzed wojny, po jej wypowiedzeniu, oraz w czasie bitwy i bezpośrednio po niej, to późniejsze rozdziały już nie dotykają przemian kulturowych, które przecież wpływały na bohaterów książki. Brakuje też wyjaśnień czy fenomen fotografii i postaci na niej był spontaniczny, czy też był zaplanowany? Czy skupienie się mediów na Iwo Jimie gdy Prezydent USA podejmował dużo ważniejsze decyzje na polu polityki europejskiej działo się z inicjatywy elit władzy, czy przeciw niej? Jaki był stosunek bohaterów do ataków atomowych? Czy jakieś inne wydarzenia polityczne miały na nich znaczący wpływ? Niestety po bitwie książka staje się coraz bardziej kalendarium prywatności bohaterów i nie ma szerszego kontekstu nawet w takim minimalnym stopniu jak w wcześniejszych rozdziałach.