Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dwadzieścia sześć rozmów - drzwi, otwartych szeroko na dobro, drugiego, na życie takie jakim jest, ale też o tym jak jest, gdy są zatrzaśnięte i brakuje klucza. Są ci znani i ci nieco mniej. Z telewizji i z analogowych przekazów. Jest Muniek Staszczyk, Krzysztof Antkowiak, o. Leon Knabit, Magda Anioł, Tomasz Zubilewicz, czy Jan Mela. Ci, których można się było tu spodziewać i ci, których wcale a wcale. Sztywne ramy się więc rozpraszają. Ich tu nie ma. Szczerze i kameralnie o spotkaniach twarzą w twarz z Bogiem, o których często się nie mówi, bo za głębokie, za wstydliwe, za odrealnione, bo co inni powiedzą. O byciu z Nim w codzienności, czasem szarej, sypiącej gradem i z wiatrem w oczy, innym razem tej z nadzieją, iskrą, niecodziennością. Osobiste wymiany myśli. Bez filtrów, masek i operacji plastycznych rzeczywistości, do których tak łatwo przywykamy, wierząc w iluzję bycia bez skazy. Tęskniąc za bardziej zieloną trawą i niebem, z którego nigdy nie pada. A okazuje się, że nie ma takiej trawy i takiego nieba. Nie wszystko może nam się podobać, ale wszystko zależy od perspektywy, którą wybierzemy. Dla siebie. O Miłosierdziu, które zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN oznacza "dobroć i współczucie okazywane komuś". Nie jest więc zarezerwowane dla żadnej grupy ludzi, a mam marzenie, żeby było przymiotnikiem opisującym każdą i każdego. O ile byłoby jaśniej, przejrzyściej i lżej? Zatrzymuje, bo przecież lecąc wysoko, razem z całym stadem, trzeba wreszcie nabrać sił, zaczerpnąć wody. Posłuchać, gdy ktoś mówi do nas szeptem, żeby mówić bardziej doniośle. Każdym dniem.