Co napisał(-a) Thomas Kunze?

Zobacz ostatnio wydane książki autora: Ceaușescu. Piekło na ziemi

Szukasz cytatów z książek Thomas Kunze?

Cytaty z książek autora Thomas Kunze

Thomas Kunze

7,2/10

Pisze książki: biografia, autobiografia, pamiętnik

Urodzony: 23.02.1963

Niemiecki historyk, absolwent uniwersytetów w Lipsku i Jenie. Wykładał m.in. na Uniwersytecie Owidiusza w Konstancy. Od 2002 r. związany z Fundacją im. Konrada Adenauera. Autor licznych publikacji historycznych o Niemczech, krajach Europy Wschodniej oraz Rosji.

Wszystkie
Książki
Czasopisma

Sortuj od:

2016

Ceaușescu. Piekło na ziemi

Thomas Kunze

7,2 z 220 ocen

771 czytelników 42 opinie

2016

Dodaj na półkę

Popularne cytaty autora

Cytat dnia

Utrzymujące się przez dłuższy okres niemal religijne uwielbienie dla przywódcy w czasach współczesnych występuje wyłącznie w dyktaturach. Ma...

Utrzymujące się przez dłuższy okres niemal religijne uwielbienie dla przywódcy w czasach współczesnych występuje wyłącznie w dyktaturach. Machiavelli napisał pół tysiąca lat temu „Księcia”, klasyczne dzieło o mechanizmach działania władzy, i dostrzegał korzenie pochlebstw i podlizywania się w samozadowoleniu władców, „ludzie bowiem tak bardzo lubują się swych własnych sprawach i tak łatwo ulegają pod tym względem złudzeniu, że trudno im obronić się przed tą zarazą, a gdy chcą bronić się przed nią, narażają się na niebezpieczeństwo, że popadną w pogardę. Ceaușescu odbierał edukację polityczną w czasach stalinowskiego kultu jednostki i obrona przed tym nie przychodziła mu do głowy, on chciał pełni władzy. Paternalistyczna polityka trafiła w Rumunii najwyraźniej na podatny grunt.

Thomas Kunze, Ceaușescu. Piekło na ziemi

3 osoby to lubią

Ceaușescu zawsze chciał być dla Rumunów bohaterem, teraz zrobiono z niego bożka, rodzaj Stalina w miniaturze. Nie uchodziło zwracać się do C...
Ceaușescu zawsze chciał być dla Rumunów bohaterem, teraz zrobiono z niego bożka, rodzaj Stalina w miniaturze. Nie uchodziło zwracać się do Ceaușescu zwyczajnie per „towarzyszu”. Faryzeusze rumuńskiej polityki i kultury nazywali go „ukochanym przywódcą i drogowskazem skutecznego działania”, „tytanem tytanów”, „pierwszym sługą ojczyzyny”, „budowniczym wszystkiego, co dobre i sprawiedliwe”, „chwalebnym dębem ze Scornicești”, „gwarantem dostatku Rumunii”, „obrońcą naszych najcenniejszych skarbów”, „strategiem szczęścia”, „twórcą epoki nigdy nieoczekiwanej odnowy”, „najsłodszym pocałunkiem ojczystej ziemi”, „trofeum narodowej dumy bądź też „niezłomnym obrońcą mocnej jak granit partii”. Zawsze gdy wydawało się, że osiągnięto szczyt lizusostwa, okazywało się można wspiąć się jeszcze wyżej. Ceaușescu został „synem słońca”, „miodem świata”, „źródłem wody żywej”, „księciem czarodziejem”, „gwiazdą poranną”, „wielkim masztem”, „górą wznoszącą się nad krajem”, „drogą do przyszłości oraz najcenniejszym herbem ludu”. Pochlebcy, którzy poczuli wenę poetycką, tokowali wierszem. I tak zdarzało się, że Ceaușescu zostawał „szerokolistnym orzechem”, a w jego cieniu rozkwitała niewinna konwalia. Gdy brakowało inspiracji, działacze i pismacy mogli zawsze jeszcze sięgnąć do repertuaru religijnego. Komunista Ceaușescu – „Wybraniec” albo też po prostu „nasz ziemski Bóg”.
Thomas Kunze , Ceaușescu. Piekło na ziemi
3 osoby to lubią
Silviu Brucan, były główny ideolog komunistycznej Rumunii powiedział (...) w społeczeństwie postkomunistycznym będą istnieć dwie klasy, mądr...
Silviu Brucan, były główny ideolog komunistycznej Rumunii powiedział (...) w społeczeństwie postkomunistycznym będą istnieć dwie klasy, mądrzy i głupi: "W idealnym przypadku władzę sprawować będą mądrzy, a głupi będą ich radośnie wybierać w zamian za spełnienie określonych podstawowych potrzeb".
Thomas Kunze , Ceaușescu. Piekło na ziemi
2 osoby to lubią

Zobacz więcej cytatów

Najnowsze opinie o książkach autora

Ceaușescu. Piekło na ziemi Thomas Kunze

AgaGaga

ocenił(a) na 81 rok temu

8/180/2023 Bardzo solidna biografia. Przez to, że taka solidna, to jej pierwsza połowa (czyli ze 200 stron) była trochę nudnawa. Ale tylko trochę! Przebrnęłam! To dlatego, że połowa książki jest o tym, jak Ceausescu wdrapywał się po szczeblach kariery na szczyt. A wdrapywał się z mozołem. Na przykład zaliczające cztery klasy podstawówki. Ale jak już się z 1965 r. wdrapał, to akcja rozkręca się na całego. Permanentna inwigilacja, gospodarka niedoboru i zwariowane inwestycje wodza narodu. Warto przeczytać. Wprawdzie zdjęć jest malutko i tylko czarno-białe, ale za to na jednym Ceausescu występuje z Jaruzelskim Wojciechem. „Wkrótce już wyrazy czci, takie jak „syn słońca”, „najdumniejsza jodła Rumunii” czy „trybun godności”, weszły do codziennego języka.” Jodła Rumunii? Kurdupel miał niecałe metr siedemdziesiąt, chyba raczej kosodrzewina! „Rok 1974 wyznacza osiągnięcie pełni władzy, której Ceausescu nie mógł już dalej rozszerzać, nawet jeśli bardzo by się starał. Sprawował już urząd prezydenta państwa, przewodniczącego Rady Państwa, przewodniczącego Rady Obrony Narodowej, przewodniczącego Frontu Jedności Socjalistycznej, przewodniczącego Najwyższej Rady Rozwoju Gospodarczego i Społecznego, sekretarza generalnego KC RPK [Komitetu Centralnego Rumuńskiej Partii Komunistycznej], przewodniczącego Egzekutywy Komitetu Politycznego, przewodniczącego Stałego Biura Egzekutywy Komitetu Politycznego i przewodniczącego Komisji Ideologicznej RPK.” To gapa, zapomniał ogłosić, że jest też Kopernikiem! Nie mogę sobie podarować, żeby nie wymienić części jego określeń. Poza jodłą, oczywiście. Może się komuś do czegoś przyda… Wielki Komendant. Ukochany przywódca i drogowskaz skutecznego działania. Tytan tytanów. Pierwszy sługa ojczyzny. Budowniczy wszystkiego, co dobre i sprawiedliwe. Chwalebny dąb ze Scornicesti (dąb chyba bardziej pasuje, niż jodła…). Gwarant dostatku Rumunii. Obrońca naszych najcenniejszych skarbów. Strateg szczęścia. Twórca epoki nigdy nieoczekiwanej odnowy. Najsłodszy pocałunek ojczystej ziemi. Trofeum narodowej dumy. Niezłomny obrońca mocnej jak granit jedności partii. Syn słońca. Miód świata. Źródło wody żywej. Książę czarodziej. Gwiazda poranna. Wielki maszt (pominę wzgardliwym milczeniem, już się wypowiedziałam przy okazji jodły). Góra wznosząca się nad krajem (pagórek raczej). Droga do przyszłości. Najcenniejszy herb ludu. Szerokolistny orzech, w którego cieniu rozkwita niewinna konwalia. Wybraniec. Nasz ziemski Bóg. I na koniec, z posłowia: „Przykład Ceausescu pokazuje, jak przypadkowy może być awans do najwyższych urzędów w państwie i jak mały ma to związek z wykształceniem."

Przeczytaj

Ceaușescu. Piekło na ziemi Thomas Kunze

Piotr

ocenił(a) na 38 tyg. temu

Ceausescu to dość ciekawa postać i ta książka przybliża zarówno historię Rumunii, jak i postać jej najbardziej znanego dyktatora. Autor przywołuje sporo zewnętrznych źródeł, co warto docenić. Jednak uważam, że nie jest to dobra książka. Autor zdecydowanie nie wybrał dobrego balansu pomiędzy suchymi datami i nazwiskami, a ciekawymi historiami. Książka jest bardzo 'poszatkowana', składa się z krótkich fragmentów, które próbują powiedzieć coś na jakiś temat, ale często nie łączą się one z sąsiadującymi fragmentami. Co więcej nie są one w porządku chronologicznym, więc nie raz w książce znajdzie się informacje o jakimś spotkaniu, żeby na kolejnej stronie cofnąć się o 5 lat. Te dwie cechy sprawiają, że ciężko jest poznać tę historię w sposób uporządkowany i ciężej jest powiązać fakty, które należy umieścić obok siebie. Autor kilka razy stosuje też zabieg logiczny typu: "skoro to raczej nie ma sensu, to musiało być tak". Nie w każdym przypadku zgadzałem się z tym tokiem myślenia. Ogólnie uważam, że nie jest to dobra książka - brakowało mi interesujących faktów, a sposób prezentacji treści pozostawia wiele do życzenia.

Przeczytaj