Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Oceniam tę pozycję na dziesięć gwiazdek, ponieważ według mnie głos Marka Andrzejewskiego, to najważniejszy głos w debacie o placówkach opiekuńczo-wychowawczych. Autor obnaża wiele mitów zakorzenionych w naszym postrzeganiu domów dziecka i ich mieszkańców. Wskazuje na chory system, który w żaden sposób nie służy dobru dziecka i kompletnie nie uwzględnia współpracy z rodziną. To zadziwiające zwłaszcza, jeżeli weźmiemy pod uwagę fakt, że zaledwie 2 procent dzieci przebywających w tych ośrodkach to sieroty. Wartość tej książki zawiera się przede wszystkim w merytorycznej analizie istniejącego systemu. Brak tu epatowania historiami, które wyciskają łzy. O swoich byłych wychowankach autor pisze z szacunkiem, bez przedstawiania ich jako biedne sierotki, którym należy się absolutnie wszystko. Zwraca uwagę na to, że dzieciom pochodzącym z rodzin dysfunkcyjnych należy pomagać w sposób mądry, szanując ich godność i biorąc pod uwagę ich faktyczne potrzeby. Celem, który powinien przyświecać wszystkim powinna być reintegracja z rodziną, a nie pozbawienie rodziców praw rodzicielskich. Polecam!