Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Miałam duże oczekiwania wobec tej książki. Sądziłam, że jest to fachowa literatura autorska, dzięki której pogłębię temat z zakresu rozwojowych oraz wychowawczych aspektów życia rodzinnego, albo chociaż wiedza akademicka zamknięta w skrótowej, pigułkowej formule. Nic mylnego!   Książka została podzielona na cztery przewodnie tematy, mianowicie: współczesne problemy życia rodzinnego; ojcostwo i rodzicielstwo zastępcze — nowe aspekty; relacje rodzinne a jakość życia oraz wychowawcze aspekty życia rodzinnego.  Na każdy taki rozdział składa się pięć podrozdziałów, które mniej więcej oscylują wokół głównego wątku, ale co warto dodać, te podrozdziały nie są zbiorem poukładanych zagadnień naukowych, lecz są to wybrane fragmenty prac naukowych oczywiście podparte naukowo potwierdzonymi tezami.  Niektóre badania, bardziej postawione hipotezy oraz dążenie do ich weryfikacji zostały niepotrzebnie i skomplikowane wyjaśnione z użyciem twierdzeń matematycznych, co mogło powodować znużenie, a najprędzej przy tej okazji niezrozumienie ze strony nieobytego w temacie Czytelnika.  Jestem osobiście zawiedziona potraktowaniem pierwszego tematu, czyli zagadnień dotyczących współczesnych problemów życia rodzinnego, które zostały omówione bardzo wybiórczo i skrócone do przedstawienia słów kilku na temat mediów, uwarunkowania bezpieczeństwa z rodzin pełnych, niepełnych oraz zrekonstruowanych. Podobnie rozdział dotyczący jakości relacji rodzinnych został potraktowany po macoszemu i bardzo wybiórczo. Relacje rodzinne nie zamykają się tylko i wyłącznie w rozmowach o migracjach członków rodziny czy porównywanie życie jedynaka a dziecka będącego rodzeństwem. Książka została wydana w 2010 roku. Najbardziej dla mnie niepokojącą kwestią, a raczej smutną jest to, że autorzy czerpią inspiracje z badań naukowych przeprowadzonych jeszcze w XX wieku — zarejestrowałam, że najstarsze źródło, na jakim bazuje autor badań w swojej pracy naukowej pochodzi z 1946r,! Choć nie ujmuję na wartości tych badań, tak uważam, że w szczególności dziedziny nauk społeczno-humanistycznych, kiedy funkcjonowanie psychospołeczne jednostek oraz społeczeństw jest niezwykle dynamiczne szczególnie we współczesnych czasach, tak myślę, że powinno się, a raczej wskazane byłoby rozbudowanie i poszerzenie zakresu tematycznych badań, uzupełnienie wyników o nowe, kiedyś nieobecne, niedostrzegalne czy po prostu nieistniejące wytyczne. Owszem, wyniki badań ubiegłego stulecia są interesujące, ale w moim odczuciu już niepełne, wybrakowane i po prostu nieaktualne i brakuje im naukowego odświeżenia, a zarazem wiarygodności dla współczesnego odbiorcy — Czytelnika.