Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo ciekawa a z drugiej strony nietypowa książka, popularna na Ukrainie. Po pierwsze z powodu autora i języka. Siergiej Łojko to Rosjanin, dziennikarz, piszący rzecz jasna w języku Tołstoja i Dostojewskiego. Co nie jest takie oczywiste, jeśli chodzi o jej tematykę. Otóż jest to powieść o ukraińskich obrońcach lotniska w Doniecku, tzw. cyborgach, walczących przeciwko tzw. separatystom, czyli rosyjskim żołnierzom i ich zwolennikom, czy raczej najemnikom. Czyli - używając języka propagandy nacjonalistycznej – antyrosyjska książka napisana przez Rosjanina i to po rosyjsku. A sprawa nie jest taka prosta. Okazuje się, że spośród ukraińskich obrońców tylko dla pochodzącego z Czerniowiec dowódcy język ukraiński jest językiem ojczystym. Reszta porozumiewa się po rosyjsku, podobnie jak ich przeciwnicy. Autor po kolei przedstawia poszczególnych obrońców, ich motywacje i losy. A także walkę i jej realia. I nie jest to żaden propagandowy kit, pełen patosu, bogoojczyźnianych gestów czy infantylno-przygodowych historyjek wojennych. Po prostu pełen naturalizm. Główny bohater, rosyjski niezależny dziennikarz, mieszkający na co dzień w Stanach Zjednoczonych, jest oczywiście alter ego autora. Przyjeżdża relacjonować i fotografować krwawo tłumione wystąpienia i manifestacje podczas Euromajdanu zimą 2014 roku. Tam, w dramatycznych okolicznościach poznaje …. I tu się zaczyna niestety najmniej wiarygodny i najsłabszy wątek książki – czyli osobisto – romansowy. Gdyby wyglądał inaczej – byłaby jedna gwiazdka więcej. Bardzo dobra współczesna książka wojenna ze słabym i sztampowym wątkiem romansowym. Ale i tak grozi jej zapomnienie w obliczu obecnej agresji putinowskiej Rosji i jej zbrodni na terenie Ukrainy.