Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Fragment recenzji z bloga: zatraceni w kartkach Historia Archiego stała się jedną z moich ulubionych serii tuż obok Harrego Pottera. Czym urzekł mnie dwunastolatek? Czy żałuję, że nie zostałem Strażnikiem Płomienia? Podobno każdy z nas ma coś z dziecka. Ja jak głupi cieszyłem się, że mam czas na czytanie historii Archiego Greena. Kreacja bohaterów, opisy, akcja i rodzina Foxe’ów to to, co mnie urzekło najbardziej! Archie Greene to dwunastoletni chłopiec, którym zajmuje się babcia Gardenia. Jego rodzice i siostra zginęli. Swojej rodziny prawie już nie pamiętał, ponieważ był wtedy bardzo mały. Na swoje dwunaste urodziny otrzymał tajemniczą przesyłkę, która pachniała starością. W środku było coś, co jak się później okazało, Archie musiał zanieść do Oxfordu, gdzie pozna swoje przeznaczenie. […] To nieprawda, że jest to książka dla dzieci. Jestem prawie pełnoletni a czytało mi się ją świetnie! Historia Archiego Greena to podróż przez komnaty biblioteki „Biały Regał”, purpurowe korytarze cioci Loretty czy warsztat starego Zeba. Nie jesteśmy wrzuceni w świat magii. Poznajemy go razem z bohaterem, mimo że była obecna obok nas cały czas! Podobnie jak w Harrym Potterze towarzyszyło zaciekawienie i uśmiech na twarzy czytelnika, tak samo jest tutaj! Pochłonąłem „Archie Greene i sekret czarodzieja” w mniej niż dwa dni w drodze do i ze szkoły. To świadczy o tym, że naprawdę książka wciąga i czyta się ją za jednym tchem. Nie chciałem jej kończyć, ale przekonało mnie to, że przede mną jeszcze dwa tomy przygód dwunastolatka. Powiem jeszcze coś o okładce. Jest ona piękna, magiczna i błyszcząca. Wszystkie cechy, dzięki którym mnie kupiła. Przyjemna okładka dla przyjemnej książki. Oprócz tego, grzbiet książki jest też pozłacany i ma piękne ozdobienia. Naprawdę się zakochałem w okładce i w treści. W tym wypadku można ocenić książkę po okładce, bo i to i to jest świetne! […] Po całą recenzję zapraszam na bloga: zatraceni w kartkach