Najnowsze artykuły
- ArtykułyTo do tych pisarek należał ostatni rok. Znamy finalistki Women’s Prize for Fiction 2024Konrad Wrzesiński6
- ArtykułyMaj 2024: zapowiedzi książkowe. Gorące premiery książek – część 1LubimyCzytać7
- Artykuły„Horror ma budzić koszmary, wciskać kolanem w błoto i pożerać światło dnia” – premiera „Grzechòta”LubimyCzytać1
- Artykuły17. Nagroda Literacka Warszawy. Znamy 15 nominowanych tytułówLubimyCzytać2
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Philip Short
2
7,4/10
Urodzony: 17.04.1945 (data przybliżona)
Przez ponad dwadzieścia pięć lat był zagranicznym korespondentem „The Times”, „The Economist” i BBC na Dalekim Wschodzie. Jest autorem biografii Mao Zedonga. Przebywał w Kambodży w latach siedemdziesiątych i na początku osiemdziesiątych.
7,4/10średnia ocena książek autora
180 przeczytało książki autora
491 chce przeczytać książki autora
1fan autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Najnowsze opinie o książkach autora
Pol Pot. Pola śmierci Philip Short
7,4
Dwie różne opinie o tej samej postaci – której z nich można wierzyć? Jeżeli w ogóle można którejś wierzyć, ponieważ obydwie relacje zostały napisane przez bliskich współpracowników Pol Pota, dla których prawda była nie sprawą moralności, ale wyłącznie praktyki. Autor książki, brytyjski pisarz oraz dziennikarz Philip Short poświęcił wiele lat, aby z niezwykłej gmatwaniny prawd, półprawd czy zwyczajnego łgarstwa opisać nie tylko postać „Brata numer Jeden” jak nazywano Pol Pota, ale również zrozumieć czynniki, które uwarunkowały powstanie oraz funkcjonowanie reżimu Czerwonych Khmerów.
Już przy pierwszym kontakcie z książka olbrzymie wrażenie robi mnogość przypisów oraz bibliografia. Dzieło Shorta jest doskonale udokumentowane. Autor oparł swoją pracę na dziesiątkach rozmów przeprowadzonych z byłymi członkami ruchu Czerwonych Khmerów jak i solidnej kwerendzie w wietnamskich, khmerskich, francuskich, chińskich i rosyjskich archiwach. Czytelnik dostaję do ręki pracę, która pozwala zrozumieć fenomen Pol Pota i jego ruchu na wielu płaszczyznach – społecznej, politycznej, kulturowej i – to słowo wydaje się pasować najlepiej – nacjonalistycznej. Short nie koncentruje się wyłącznie na postaci swojego bohatera i na czerwonym reżimie. Dla lepszego zrozumienia życia Pola Pota autor, dokładnie opisał mentalność oraz zwyczaje panujące w Kambodży. Tym samym czytelnik nieobeznany z azjatyckimi realiami szybko zdaje sobie sprawę czym wyróżnia się „kambodżańska dusza”.
Można pójść na skróty i napisać, że główną przyczyną tragedii tego narodu była wyłącznie ideologia komunistyczna. Philip Short udowadnia, że nie jest to prawda. Powstanie reżimu Pol Pota było procesem złożonym, który kiełkował przez dziesiątki lat, aby w odpowiednim momencie uderzyć. Uderzyć i przeprowadzić rewolucję, która kosztowała życie od 10 do 40 procent mieszkańców Kambodży. Do powstania dyktatury przyczyniło się francuskie panowanie, antywietnamski rasizm, dwulicowa polityka Chin, USA i ZSRR oraz khmerska mentalność i tradycje historyczne. Wszystkie to spowodowało ostatecznie powstanie obozów pracy, bestialskie mordy, likwidację instytucji państwowych, a nawet usunięcie pieniędzy jako środka płatniczego.
„Pol Pot. Pola śmierci” jest wymagającą lekturą. I bynajmniej nie powoduje tego specyficzne z europejskiego punktu widzenia nazewnictwo i terminologia, ale sposób prowadzenia narracji, który jest niezwykle drobiazgowa, różnorodna w treści i … niebywale wciągająca. Praca Shorta należy do książek, które warto przeczytać przynajmniej dwukrotnie, skupiając się za każdym razem na innym wątku. Jeżeli miałbym porównać recenzowaną pozycję do poprzednich, które ukazały się w serii jest ona bardzo podobna do „Stalina. Terroru absolutnego”. Podobnie jak dzieło Jörga Baberowskiego doskonale przedstawia mechanizm władzy Czerwonych Khmerów oczami jego twórcy jak i najbliższych współpracowników.
Polskiemu wydaniu od strony edytorskiej nie sposób nic zarzucić – książkę urozmaicają także liczne czarno-białe fotografie wraz z mapką Kambodży. „Pol Pot. Pola śmierci” to wartościowa praca, która poza ukazaniem postaci bohatera oraz działalności reżimu, pokazuje, że zło nie jest „odrębnym uwarunkowaniem, które można wyizolować i odseparować. Jest częścią ciągłej skali wartości, negatywnym odpowiednikiem dobra, z ogromną szarą strefą między nimi”.
Czytaj więcej: https://histmag.org/philip-short-pol-pot-pola-smierci-recenzja-13006
Pol Pot. Pola śmierci Philip Short
7,4
O Pol Pocie i Kambodży słyszałem to i tamto, ale właściwie nie wiedziałem co i jak. Zabrawszy się za tę książkę, sądziłem, iż przeczytam ją sobie i będę się dobrze “bawił” w trakcie. Niestety nazwanie tego dzieła “biografią” jest nadużyciem, ponieważ mało Pol Pota w “Pol Pocie”. Książka w dużej mierze poświęcona jest samej Kambodży i rozgrywkom p0litycznym. O samym Bracie Numer Jeden, jak nazywano Pol Pota, jest tu zbyt mało. O polach śm!3rci też niewiele. Czasami pisano coś w stylu “Pol Pot miał ładny uśmiech” i w ogóle więcej tu pozytywnych o nim rzeczy, niż negatywnych. O samym Sihanouku procentowo chyba napisano w niej najwięcej. Nie była to bezemocjonalna lektura o zbrodniarzu, ponieważ najpierw wywoływała mój zachwyt, po czym znużenie. Zaletą jest brak, jak to u anglosasów bywa, bawienia się w psychiatrę. Autor od czasu do czasu odnosi się do jakiejś gazety, ale nie podaje przypisu z numerem i tytułem artykułu. Rzuca jedynie hasła “w gazetach pisano” lub relacje typu “jedna baba drugiej babie”. Nie mogę jednak nie napisać, że mamy tu dość bogatą bibliografię, ale to powinna być norma, a nie zaleta. Satysfakcja z lektury jest u mnie umiarkowana. Podręcznik do makroekonomii potrafi być bardziej wciągający. W moim odczuciu tytuł tej książki jest oszukańczy. Ludob00jstwo? Jakie ludob00jstwo? Na przestrzeni tych stron, które przeczytałem, o samych walkach/egz3kucjach jest może z 30 stron. Struktura również nie należy do najlepszych, ponieważ mamy długie rozdziały, nie podzielono ich na podrozdziały, toteż jeśli chcemy sobie zrobić przerwę, to trzeba mieć wyczucie, przed którym akapitem to uczynić. Podsumowując, to historia p0lityczna Kambodży XX wieku i nawet jako to jest bez polotu. Jeśli kogoś interesuje temat tytułowy, to zalecam przeczytanie prologu, rozdziałów I, II, VIII, IX i X i ostatnie 10 stron, bo w nich znajdziecie najwięcej o Pol Pocie oraz t3rrorze fizycznym i psychicznym. Dzieło to potwierdza, że k0mun!zm zawsze kończy się tak samo - głodem i prz3mocą. Porównanie do austriackiego akwarelisty to kompletny brak wyczucia.