Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie jest to może najlepszy reportaż, ale jednak jest to bardzo ciekawa książka o ludziach, którzy pragną, wbrew wszystkiemu, przede wszystkim przynależności i wyjątkowości. To znaczy jest to książka o zwykłych ludziach, może trochę zagubionych, ale jednak zwyczajnych, którzy pragną przynależeć do wyjątkowej wspólnoty, być jej częścią, być wybrańcami Boga, nawet za cenę śmierci własnej czy najbliższych. Nawet autor książki, zbierając materiały do swojego reportażu traci w pewnym momencie umiar i zdrowy rozsądek, i nie jest to zamierzone dla wzmocnienia reportażu, ale jest bardzo osobiste i wstrząsające, i tez chce być bożym wybrańcem panującym nad śmiercią. Pokazuje to jak niesamowicie silne jest oddziaływanie takich ludzi i takich pokazów z wężami nawet na zwykłych obserwatorów. I jak silna jest w człowieku potrzeba przynależności do społeczności wyjątkowych ludzi. Więc jako reportaż to dałabym 5/10, bo to nie jest reportaż. Ale jako intrygująca historia, której bohaterem jest w sumie sam autor - to 7/10 bo pokazuje bardzo ciekawie jak zmienia się, pod wpływem takiego pokazu z węzami,człowiek, uważający się za reportera i postronnego obserwatora, w osobę bardzo, bardzo zaangażowaną, a nawet szaloną, i jak łatwo traci dystans do obiektu swoich badań.