Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dubajski Savoir-Vivre - Poradnik życia w Dubaju Katarzyna Pluta Pamiętacie jak kilka postów wcześniej mówiłam, że przeczytałabym chętnie jakąś dobrą książkę o tematyce arabskiej? No cóż... w moje ręce wpadł wreszcie Dubajski Savoir-Vivre i przeczytałam go w jeden wieczór (być może dlatego, że książka liczy ledwo 220 stron). I co mogę powiedzieć o tej książce? ⭐️ Po pierwsze Poligraf - wydawnictwo spieprzyło dużo - głównie okładkę (jest kilka błędów w korekcie i redakcji) na której znajduje się pan z Kataru, nie Dubaju. Ale to wina Poligrafa, nie autorki. Oni jakoś szczególnie nie umieją w okładki. ⭐️ Cena - po prostu muszę przyczepić się do ceny okładkowej, która liczy sobie aż 45PLN. Takie kwoty płaci się za powieści liczące ponad 700 stron, nie za 200-kilka. ⭐️ Pewne fakty o Arabii Saudyjskiej nie są do końca prawdziwe, bądź bardzo zgeneralizowane, więc można brać je z przymrużeniem oka. W ogóle skąd Arabia w książce o Dubaju? ⭐️ Kolejnym minusem jest rozdział o muzułmanach i islamie. A dlaczego? Przez szereg błędów i niedomówień, przez co uważny czytelnik może poczuć się skonfundowany. Myślę, że przy lepszym riserczu i opisaniu, wyszłoby o niebo lepiej. Ale są też plusy. 💙 Przede wszystkim bardzo podobały mi się wstawki „Z życia wzięte”, gdzie autorka opisuje wprost swoje przeżycia w Dubaju. 💙 Super pomysłem było również dodanie ciekawostek, które pojawiały się co jakiś czas i przekazywały nam również ciekawe informacje. 💙 Dzięki książce dowiedziałam się jak zachować się w Dubaju, na co uważać, czego unikać i jak rozmawiać z lokalsami, aby nie poczuli się urażeni. 💙 Najbardziej wartościową częścią był dział dotyczący prowadzenia biznesu w Dubaju oraz przeoranie całej struktury pracowniczej w tym Emiracie. Sprawy paszportowe, formalności na lotnisku i wizy - informacje o tym również możecie znaleźć na kartkach książki. Jednak czegoś mi tu zabrakło. Więcej samego Dubaju, jego zakamarków, ludzi, pospolitych mieszkańców i klimatu. Czy książkę polecam? Szczerze? Nie