Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zdaję sobie sprawę, że jest to pozycja raczej niedostępna ogólnie, ale możliwe, że trafiła tez do innych bibliotek w kraju, nie wiem tego, ale mam nadzieję, bo powiem wam, że czytając to miałam takie poczucie, że, kurde, dla takich książek istnieją biblioteki. Wziąć coś z półki, nie oczekując totalnie nic i tak się dać zaskoczyć. Od początku wsiąknęłam, popłakałam się już na pierwszym opowiadaniu, które było o starszej kobiecie która przeprowadziła się za namową dzieci na starość do miasta, gdzie nie ma przyjaciół i jest w tym mieszkaniu sama, dzieci jej nie odwiedzają i jej jedyną towarzyszką dialogu jest... mucha. Kompletnie mnie to rozłożyło na łopatki i też kolejne opowiadania były świetne. Ostatecznie kilka okazało się być powtarzalnych, bo w 3 czy 4 przypadkach plot twist polegał na tym, że bohater czy bohaterka nie rozumiał jakiegoś idiomu, np. „brać nogi za pas” i się zastanawiał jak ten jego kolega miałby zmieścić nogi za paskiem i na takiej zasadzie jest kilka tych opowiadań, co było słabe już za drugim razem, raz by wystarczyło, to jest one-shot-topic. Jednak były tutaj tez właśnie te opowiadania chwytające za serducho, chociaż spodziewałam się zdecydowanie więcej nawiązań do miasta.