Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pamiętniki dwóch polskich oficerów armii austro-węgierskiej z czasów I wojny światowej. To ciekawy dokument, który uświadamia nam, że kiedy nie ma się własnego państwa, to walczy się o cudze sprawy. Czytając pamiętniki widzimy swoistą lojalność oficerów wobec Austro-Węgier, a także ich "braterstwo broni" z niemieckimi sojusznikami. W skali całej wojny nie słychać o Legionach, o Piłsudskim... Pierwszy pamiętnik - dla mnie ciekawszy - został napisany przez Szczepana Pileckiego i obejmuje udział w kampanii w Karpatach oraz na froncie włoskim. Szkoda, że autor przestał prowadzić pamiętnik w 1916 roku. Drugi pamiętnik, napisany przez Bolesława Pileckiego, zaczyna się upadkiem twierdzy w Przemyślu, a następnie opisuje losy jeńca na terenie Rosji, pobyt w Taszkiencie i ucieczkę z niewoli. Ta ucieczka to gotowy scenariusz filmowy.