Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Opowieści o przedwojennych mieszkańcach Wrocławia” to książka rarytas dla każdego „Vratislavianisty”. Tom drugi tom z cyklu „Kamienice”. Piszę te słowa w chwili, kiedy można już zamawiać przedpremierowy tom 3. pt. „Wrocławskie opowieści, które łączą”. Drugi tom był dla mnie naturalną kontynuacją pierwszego. Spacerując ulicami mojego rodzinnego miasta, szczególnie Nadodrza, na którym się wychowałem, nie można nie zadumać się nad przeszłością i jego dawnymi (przedwojennymi) mieszkańcami. Oddzielając myśli od polityki i tzw. „rewanżyzmu” łatwo można wyobrazić sobie, że w Breslau też żyli ludzie, którzy może trochę różni od nas, ale jednak w dużej mierze do nas podobni. Od dzieciństwa zastanawiałem się jak wyglądały podwórka, szkoły, z bawiącymi i uczącymi się tam dziećmi, w jakich sklepach robiono zakupy i jak spędzano wolny czas. Jak urządzone były mieszkania i budynki użyteczności publicznej ? Nie zliczę chwil, w których marzyłem o cudownym wehikule czasu, który umożliwiłby mi zobaczyć ulice i znajome miejsca np. w 1920, 1930 i 1940 r., by porównać zmiany w architekturze i zagospodarowaniu miasta. Chciałbym dożyć chwili, gdy taki „wirtualny spacer” będzie możliwy. Mimo całej sympatii dla autorki i jej dzieła, dla mnie kolejny tom „Kamienic” jest zdecydowanie za krótki. Nie wiem czy jest to wynikiem braku dostatecznej ilości „materiału”, czy chęć zachowania zwartej formy, ale ja chciałbym poznać tych historii znacznie więcej, dlatego mam nadzieję na jakąś kontynuację. Póki co, nie mogę się doczekać, by poznać kolejne historie mieszkańców wrocławskich kamienic, do czego wszystkich gorąco zachęcam.