Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Z początku traktowałem tę książkę jako lekką komedię, ale z czasem ta niepozorność zanikła, dając miejsce na zapisane między wierszami egzystencjalne rozterki ważne z punktu widzenia współczesnego czytelnika. Ubranie formy w absurd sprawiło jedynie, że tekst stał się bardziej zachęcający do poznawania dalszego biegu historii – choć zakładam, że nie każdemu taka oryginalność przypadnie do gustu. Dla mnie całe szczęście nie było to jakąś barierą czytelniczą w postaci usilnej kontrowersyjności a raptem miłym nieczęsto spotykanym dodatkiem. Największą zaletą pozostaje jednak zachowany minimalizm: ta oszczędność w słowie sprawiła, że pozostało sporo miejsca na własne domysły, i o ile nie lubię, gdy ich natężenie przekracza pewne granice, to tutaj nie miałem z tym o dziwo problemu. Chętnie przeczytałbym inne książki autorki, żeby się przekonać, czy taki ma już styl, czy zwyczajnie wynikło to zamysłu na ten konkretny utwór. W każdym razie potraktowałem to raczej jako sprawdzian empatii u odbiorcy niż nieumiejętność w nakreśleniu przekazu przez samą autorkę. Jeśli zaś chodzi o wady, to da się odczuć brak czegoś porywającego; trzymającego w napięciu. Bez żalu mógłbym odłożyć książkę i do niej nie wracać. Szybkość akcji co dziwne tylko pogarsza sprawę. Może gdyby zostało zachowane wolniejsze tempo, to dałoby się tego uniknąć. Wchodząc bardziej w szczegóły fabularne: wtapiamy się w życie świeżo upieczonego, zaaranżowanego częściowo przez ich rodziny małżeństwa, niezrównoważonej emocjonalnie Shoko i Matsukigo, geja, który za zgodą małżonki utrzymuje nadal relację ze swoim kochankiem – Konem. Można by rzec, że obydwoje poddając się 'naturalnemu' prądowi rzeczy, czyli niczemu niż innemu niż społecznym konwenansom zapominają o własnych potrzebach. To z kolei rodzi w ich pożyciu małżeńskim spięcia. Okazuje się, że zabawa w małżeństwo i idąca za tym wygoda oraz beztroska to tylko chwilowa ułuda, będąca wstępem do szeregu kolejnych stawianych przez ich bliskich oczekiwań. Prędzej czy później muszą podjąć decyzję o życiu według tych wyznaczonych standardów bądź też o ochronie statusu quo. Powieść świetnie wypracowała przekaz, że nie warto podążać za pragnieniami innych, gdyż prowadzi to wyłącznie do unieszczęśliwienia nas samych oraz tych, na których nam zależy, co może odzwierciedlać pogarszający się stan protagonistki.