Chiński poeta, malarz i pisarz z czasów dynastii Qing, autor Honglou Meng (Sen czerwonego pawilonu),najsłynniejszej chińskiej powieści społeczno-obyczajowej, jednej z czterech klasycznych powieści chińskich. Jego imię mleczne to Cao Zhan (曹霑),a imię publiczne – Mengruan (夢阮; 梦阮; dosłownie sen o Ruan (Ji)", od poety z III w.). Pochodził z chińskiego (Han) rodu, który wszedł w skład Białej Chorągwi wojsk mandżurskich i wyróżnił się w służbie administracyjnej i wojskowej. Prababka Cao Xueqina była mamką cesarza Kangxi, a jego dziadek Cao Yin – towarzyszem zabaw cesarza, który następnie powierzył mu wysokie stanowisko rządowe. Cao Yin był wybitnym uczonym i kolekcjonerem książek. Po jego śmierci (1712) urząd odziedziczył syn, Cao Yong, który wszakże przeżył go tylko trzy lata. Cesarz zezwolił by siostrzeniec Cao Yina, Cao Fu, został adoptowany pośmiertnie jako jego syn i przejął stanowisko. Ród Cao popadł jednak w długi i następca Kangxi, Yongzheng, po kilkukrotnych ostrzeżeniach, skonfiskował cały majątek rodziny, łącznie z ich dworem, na poczet ich spłaty. Zubożała rodzina, wraz z małym Cao Xueqinem (synem Cao Yonga lub Cao Fu, stąd wątpliwości co do daty urodzin),przeniosła się do Pekinu.
Większość dorosłego życia Cao Xueqin spędził jako ubogi uczony, żyjący ze sprzedaży swych obrazów, pracując nad swą powieścią, Opowieścią Kamienia (Shitou Ji),którą doprowadził do 80 rozdziałów. Już za jego życia krążyły one w odpisach, ale prawdziwą sławę dzieło, przemianowane na Sen czerwonego pawilonu (Honglou Meng),przyniosło mu dopiero po śmierci. W 1791 Cheng Weiyuan (程偉元) and Gao E (高鶚) opublikowali "pełną" wersję, składającą się ze 120 rozdziałów, rzekomo na podstawie notatek Cao Xueqina. To wydanie stało się podstawą do następnych, choć autorstwo ostatnich 40 rozdziałów pozostaje niepewne.
Honglou Meng to opowieść o dwóch gałęziach rodu, którego bogactwo i fortuna przemija, co prawdopodobnie ma charakter autobiograficzny. Wprowadza ogromną liczbę postaci, zarysowując szeroki, a równocześnie szczegółowy i wnikliwy obraz chińskiej arystokracji XVIII w. Napisana w języku potocznym, dzięki mistrzostwu autora, potwierdziła rolę baihua, nisko cenionego przez konfucjańskich uczonych, jako pełnoprawnego medium literackiego. Powieść jest uznawana za najwybitniejszą z chińskich powieści, także dzięki swej bogatej symbolice i erudycji autora. Do XX w. dzieło było anonimowe, dopiero badania Hu Shi wskazały na Cao Xueqina jako autora.
By this time the entire household had heard the news. All seemed bewildered by it and all were in one way or another deeply distressed. Thos...
By this time the entire household had heard the news. All seemed bewildered by it and all were in one way or another deeply distressed. Those older than Qin-shi thought of how dutiful she had always been; those in her own generation thought of her warmth and friendliness; her juniors remembered how kindly and lovingly she had treated them; even the servants, irrespective of sex and age, remembering her compassion for the poor and humble and her gentle concern for the old and the very young, all wept and lamented as loud and bitterly as the rest.
Bardzo zaskakujące zakończenie! Na początku trochę ciężko jest odnaleźć się wśród tych wszystkich postaci, ale z czasem (i z przeczytanymi stronami - a jest ich trochę...) wszystko układa się w głowie. To moja pierwsza książka z "chińskiego rynku" i muszę przyznać, że chyba najciekawsze w tym wszystkim było to choćby liźnięcie ichniejszego podejścia do życia, śmierci, człowieczeństwa, religii, filozofii. Polecam!
Artykuły„Horror ma budzić koszmary, wciskać kolanem w błoto i pożerać światło dnia” – premiera „Grzechòta”
1
Artykuły17. Nagroda Literacka Warszawy. Znamy 15 nominowanych tytułów
ArtykułyEkranizacja Chmielarza nadchodzi, a Netflix kończy „Wiedźmina” i pokazuje „Sto lat samotności”
8
ArtykułyCzy książki mają nad nami władzę? Wywiad z Emmą Smith, autorką książki „Przenośna magia“
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
1980
1977
1974
1986
1983
1973
Bardzo zaskakujące zakończenie! Na początku trochę ciężko jest odnaleźć się wśród tych wszystkich postaci, ale z czasem (i z przeczytanymi stronami - a jest ich trochę...) wszystko układa się w głowie. To moja pierwsza książka z "chińskiego rynku" i muszę przyznać, że chyba najciekawsze w tym wszystkim było to choćby liźnięcie ichniejszego podejścia do życia, śmierci, człowieczeństwa, religii, filozofii. Polecam!
