Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka o przemyślanej kompozycji i precyzyjnie skonstruowanej historii. Buvalda przedstawia spiżowy pomnik rodziny, który w miarę zagłębiania się w lekturę, ulega degeneracji, rozsadzany przez wewnętrzne napięcia kończy jako ruina. Rodzina Sigeriusów ulega totalnemu rozkładowi pomimo iż wydawać by się mogło, że wszyscy jej członkowie są bliscy ideału, skazani na szczęście i sukces. Dzieje się to stopniowo, niemal metodycznie, czytelnik może ulec wrażeniu, że wie już wszystko jednak autor wciąż odkrywa kolejne karty. Znużenie lekturą na pewno nie grozi. To prawda, jest w tej książce trochę obrzydliwych momentów, mnie to jednak skłoniło do zastanowienia się nad tym co gorsze, który wymiar upadku moralnego przeraża mnie bardziej Siema (jego stosunek do syna) czy jego córki? Jedno jest pewne w tej rodzinie nic „nie trzyma się kupy”. Dużymi atutami książki są na pewno pełnokrwiste postacie oraz bardzo sugestywny opis choroby Aarona.