Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zachęcona opiniami na Goodreads sięgnęłam i... nie dałam rady. Po 1/4 książki poddałam się. Mimo obiecującego początku gdzie można poczuć komfort czytania z narracji głownej bohaterki 57-letniej Olivii (OMG!!!) która jest całkiem zabawna. Historia rozpoczyna się od przeporwadzki do której Olivia jest zmuszona z powodu oferty pracy którą otrzymał jej mąż. Ona jako "pani domu" nie ma zbyt wielkiego wyboru. Nigdy nie ukończyła studiów, poświęciła się wychowywaniu dzieci będąc całkowicie zależna od męża, który bardzo dużo czasu spędzał w delegacjach. Przeprowadzając się do Chicago początkowo mają zamieszkać u kolego jej męża Ash'a który jest wdowcem i samotnie mieszka w ogromnym domu, by za kilka miesięcy poszukać sobie własnych 4-kątów. Jednak mąż Olivii nagle musi jechać w delegację do Londynu z której nie planuje wrócić. Między Olivią i Ash'em rodzi się uczucie... mąż Olivii przyznaje się do romansu... i na tym poprzestałam. Dlaczego? Dlatego, że mimo iż całość mogłaby być całkiem fajna (w końcu jeszcze tyle stron do przeczytania) to jednak książka jest niesamowicie "och" i "ach". Za dużo. Kilogram cukru na każdej stronie. Dzieci Olivii są fantastyczne, same sukcesy, wysokie stanowiska pracy, wszyscy się niesamowicie kochają, każdy jest dla siebie życzliwy... chociaż może to złe słowo... każdy wchodzi sobie w tyłek!! Ash jest zamożny wszystko jest na wypasie... Dialogi są płytkie, tak samo jak postacie. Momentami zastanawiałam się czy ludzie rzeczywiście się w ten sposób do siebie odzywają? Z doświadczenia i obserwacji wiem, że zdecydowanie nie. Nie wiem czy jeszcze dam tej książce szansę, bo oczekuję czegoś więcej niż czystej sielanki, która nijak ma się do prawdziwego życia.