Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Elena nigdy nie myślała, że w ciągu pięciu minut może zmienić się całe jej życie. W jednej chwili traci ukochanego męża i wewnętrzny spokój, który tak długo w sobie budowała. Ma wrażenie, że jej świat się zatrzymał i nic już nigdy nie będzie takie samo. Na domiar złego musi stawić czoła jego pogrążonej w żalu, bogatej rodzinie, która ewidentnie nie pała do niej sympatią. Czy Elena poradzi sobie z przeciwnościami losu? Kasyno życia to powieść nie tyle zaskakująca, co nietuzinkowa, w której świat boski przenika do świata ludzi, powodując niekiedy prawdziwy chaos w życiu każdego z bohaterów. Czy ten chaos wyjdzie im na dobre? Żeby nie zniechęcać do mnie wszystkich czytelników oraz samej autorki zacznę od plusów, bo trochę ich jest i absolutnie wszystkie są warte uwagi. Pierwszym plusem jest bardzo dobra, jak na debiutantkę, umiejętność opisu rzeczywistości. Byłam bardzo pozytywnie zaskoczona, gdy czytałam, jak autorka zabiera nas w poszczególne miejsca, jak maluje przed nami obraz widziany oczami bohaterów. Książka ma ponad 900 stron i między innymi właśnie to jest powodem, dla którego jest tak obszerna. Nic, żaden szczegół, żadna pozorna drobnostka nie zostanie tutaj pominięta co w wielu przypadkach może irytować, ale dla mnie była balsamem na duszę. Nigdy nie byłam w Hiszpanii i mam nadzieję kiedyś pojechać, a dzięki autorce mogłam kawałek zobaczyć, za co serdecznie dziękuję.Warto też wspomnieć, że z pozoru małe rzeczy mogą mieć ogromne znaczenie w naszym życiu, a my ich nigdy nie dostrzegamy, myśląc, że są bez znaczenia. I to jest błąd, co niemalże na każdej stronicy tej książki jest bohaterom udowadniane. Drugim plusem są postaci, te powiązane ze sferą boską. Nigdy, w żadnej książce, nie spotkałam się wcześniej z takim podejściem autora do tematu religii i wiary. Zapewne wynika to z tego, że zazwyczaj autorzy zahaczali o zbyt wielki patos, próbowali mnie na siłę umoralniać albo wmówić coś, w co nie wierzę. Nigdy nie byłam zbyt religijną osobą. Ale z prawdziwą przyjemnością poznawałam świat boski przedstawiony przez autorkę. I nawet przez moment zaczęłam się zastanawiać, czy aby za mną nie lata jakiś mój Stróż, który kiedyś pozwolił mi na głupotę, bo zaspał, albo nie chciał dopuścić do czegoś znacznie gorszego. Jeśli chodzi o boskie zamysły, możemy się tylko domyślać, dlaczego coś, co pozornie zdarzyć się nie miało prawa, właśnie się stało. Kasyno życia uczy, że wszystko jest po coś, nic nie jest pozostawione przypadkowi a Bóg ma dla każdego swój plan, który w ostatecznych rozrachunku wcale nie musi być taki, jak nasz. Dzięki tej książce ja, niedowiarek i realistka, która jak nie zobaczy to nie uwierzy, zaczęłam się zastanawiać nad sferą boską, a to już naprawdę dużo. Kolejnym plusem, który w innych książkach raczej mnie drażni, a tutaj cieszy, jest lekkie moralizowanie. Na przykładzie bohaterów mamy czarno na białym, jak wiele głupot może człowiek popełnić, jak mocno może zbłądzić przez chciwość, zazdrość, bezsensowną nienawiść, niedopowiedzenia i konfabulacje. Na własne oczy widzimy, jak wiele wad mają bohaterowie, co dodaje im realizmu. Kobiety kochają nieodpowiednich facetów, mężczyźni topią smutki w alkoholu. Żadne z bohaterów nie potrafi szczerze ze sobą rozmawiać, co przekłada się na późniejsze zdarzenia. I każdy z nich zasługuje na wybaczenie. Ta powieść pokazuje nam, że nie ma tak beznadziejnej sytuacji, z której nie da się wyjść. Nie ma tak złych relacji, których nie dałoby się naprawić. Trzeba tylko uwierzyć, mimo, że czasami człowiek już nie ma siły. Można wiele powiedzieć o tej książce ale na pewno dodaje ona otuchy. Proszę jak słodko i cukierkowo nam się zrobiło. :) To teraz muszą być i minusy, co bym wiarygodna była. Autorka jest debiutantką więc można tutaj wiele wybaczyć. Zwłaszcza, że błędy językowe i interpunkcyjne wynikają ze złego doboru korektora. Na to czasami autorzy wpływu nie mają, bo sądzą, że skoro mają korektora to on im wszystko poprawi. Nie, moi państwo. Tak nie jest. Korektor to też tylko człowiek, nie maszyna i wielu rzeczy może nie dopatrzeć. Ja sama się o tym bardzo boleśnie przekonałam, o czym wiedzą wtajemniczeni i do dzisiaj palę się ze wstydu na myśl, że czytelnicy wyłapią. A wyłapią, bo to bystre stworzenia są. Jest parę błędów logicznych, błędów interpunkcyjnych i językowych. Jak na debiut, całkiem niezły wynik, zwłaszcza, że książka ma prawie 1000 stron. Największym zarzutem, jaki mam do tej książki i do autorki, jest język. Chwilami miałam wrażenie, że cofnęłam się do gimnazjum. Główny bohaterowie bardzo często przeklinają, co razi, ale jest do wybaczenia. Natomiast stosowanie dziwnych form językowych, które są używane w potocznym języku przez nastolatki, są nie do wybaczenia. Zwłaszcza jeśli używa ich pięćdziesięciolatek z wysoką pozycją społeczną. Przez to bohaterowie sprawiają wrażenie infantylnych, a przecież tacy nie są. Nie mam nic przeciwko, gdy człowiek od czasu do czasu poczuje się jak dziecko. Ale nie tak często i nie tak wulgarnie. Mam nadzieję, że przy następnych książkach autorki tego nie uświadczę, bo strzelę sobie w łeb i autorka będzie miała trupa na sumieniu. Podsumowując, Kasyno życia to bardzo fajna powieść, po którą warto sięgnąć, zwłaszcza wtedy kiedy ma się doła totalnego i ma się poczucie, że życie jest do bani, a nas samych już nic dobrego nie czeka. Gwarantuję po tej lekturze zmianę nastroju i zastanowienie się nad sobą i swoim otoczeniem.Od czasu do czasu każdemu takie zastanowienie się przydaje. :) Całość recenzji : e2--ksiazkowo.blog.pl