Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ksiądz, historyk i publicysta, urodził w rodzinie leśniczego Stanisława i Marianny z domu Dziembowskiej. Podczas nauki w gimnazjum przyszły kapłan działał w tajnych stowarzyszeniach młodzieży polskiej, między innymi w organizacjach filomatów i filaretów, za co tuż przed ustną maturą, w marcu 1902 r. został wydalony z gimnazjum w Gnieźnie. Dyrektor gimnazjum, Martin, znalazł u młodego Janiszewskiego egzemplarz „Historii Polski” autorstwa Lewickiego, który wywołał podejrzenia istnienia tajnego stowarzyszenia, będąc oskarżonym odmówił zeznań na procesie, 13 czerwca 1903 r. otrzymał karę tygodnia więzienia. Zmuszono go również do opuszczenia Wielkopolski. Osiadł we Lwowie, gdzie opiekę nad nim sprawował biskup W. Bandurski. Ukończywszy studia teologiczne 1 lipca 1906 r. przyjął święcenia kapłańskie.
Posługę kapłańską rozpoczął od wikariatu w Hliboce, gdzie z zapałem prowadził działalność abstynencką. Po odzyskaniu niepodległości otworzyła się możliwość powrotu do kraju, do rodzinnej Wielkopolski. W związku z działalnością Janiszewskiego w czasach wikariatu zaproponowano mu funkcję sekretarza generalnego „Wyzwolenia” oraz „Związku Księży Abstynentów”. Od 1920 r. był również w Poznaniu redaktorem miesięcznika „Świt”. Rok później zrezygnował z funkcji redaktora i wybrał działalność duszpasterską – w Lubiniu, następnie w Dubinie i dalej w Morawinie oraz w Grębaninie, gdzie swoimi zabiegami i staraniami doprowadził do utworzenia samodzielnej parafii, 1 lutego 1929 r. został jej pierwszym proboszczem. Wkrótce zrezygnował z tej funkcji i przeszedł do archidiecezji gnieźnieńskiej, w której proboszczował najpierw w Nowej Wsi (1929-1932) i w Kierzkowie do 1934 r., kiedy przeszedł na emeryturę. Mieszkał następnie w Potulicach, gdzie zastała go wojna. Aresztowany przez Niemców i przewieziony do obozu koncentracyjnego w Gusen, został zamęczony 27 sierpnia 1940 r. Jest autorem wielu artykułów w miesięczniku „Świt”, w Grębaninie redagował „Głos Misyjny”, pisywał również homilie do „Nowej Biblioteki Kaznodziejskiej” i do „Przewodnika Katolickiego”.