Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zbiór traktatów i listów pióra wybitnego alchemika Michała Sędziwoja. Z zebranych pozycji przeczytałem jedynie dwa traktaty: tytułowy "Traktat o kamieniu filozoficznym" oraz "Traktat o siarce". Traktat o kamieniu był interesującą lekturą. Sędziwój opisuje w nim czym jest alchemia, wykłada podstawowe prawa rządzące naturą oraz przedstawia osiągnięcia, jakie dotychczas poczynił na drodze do uzyskania kamienia filozoficznego. Przybliżył mi on tym samym sposób, w jaki rozumowali alchemicy i w jaki sposób budowali swoje teorie. Traktat o siarce był z kolei lekturą nużącą. Materiał głównie dla historyków chemii. Sędziwój opisuje podstawowe substancje natury: cztery żywioły, które budują trzy pierwiastki, które budują dwie płcie, które budują samą piątą esencję, czyli właśnie kamień filozoficzny (o ile dobrze zrozumiałem). Tak jak w Traktacie o kamieniu Sędziwój sprawiał wrażenie, że chętnie dzieli się wiedzą, tak tutaj wielokrotnie podkreśla, że wiedza jego jest wiedzą tajemną, cześć tekstu jest więc pisana zagadkami, co oczywiście nie pomaga w jego rozumieniu. Alchemia była ciekawym zjawiskiem, tajemniczym i nie do końca dzisiaj rozumianym. Wydaje mi się, że "Traktat o kamieniu filozoficznym" Sędziwoja jest odpowiednią lekturą, aby samemu wyrobić sobie opinię, ile w niej szarlatanerii, a ile szlachetnego dążenia do odkrycia praw rządzących naturą.