Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Sięgnęłam po nią przypadkiem, w pośpiechu, w bibliotece i stwierdziłam, że ją wezmę, choć przyznaję, że nie przepadam za książkami z ludźmi na okładce. Choć Wisznia jest tytułową bohaterką to jednak mam wrażenie, że miała zbyt mało do pokazania. Czuję, że można było z niej wyciągnąć dużo, dużo więcej. Szczególnie że nie jest w pełni dobra, ale też nie w pełni zła. Myślę, że to właśnie fakt, że bohaterowie mają swoje dobre, jak i złe strony jest czymś, co najbardziej mi się podobało. Każdemu można było przyznać przy czymś rację, zrozumieć jego motywację i przekonania i równocześnie znaleźć jakiś argument przeciw temu rozumowaniu. Liczyłam na trochę więcej 'postojów' w tych przygodach, bliższe poznanie bohaterów, bo mam wrażenie, że nie poznałam ich indywidualnie na tyle, by dłużej ich pamiętać i w pełni się do nich przywiązać. Było kilka bardzo dobrych scen, które w tym ciągu walk i strachu przed najazdem, były naprawdę magiczne. I wielki plus za te kulinarne przypisy, bo to coś, z czym spotykam się po raz pierwszy, a myślę, że to naprawdę intrygujące zagadnienie!