Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jakiś czas temu natknęłam się na info, iż mój znajomy wydał książkę... Wow! Super! Oczywiście jestem ciekawa co tam naskrobał... Znam Jamnika, (...bo o nim mowa) odkąd zaczęłam współpracę z Milejowskim Domem Kultury. Często mijaliśmy się na korytarzach DK pomiędzy swoimi zajęciami. Czasem ja miałam próby swojego zespołu, on - własny indywidualny trening. Wtedy zdarzało mi się pomyśleć "Ten koleś to ma fazę! Pomimo tylu godzin pracy z tancerzami, ma jeszcze siłę na trening sam ze sobą. Szacun!". Robert jest osobą, przy której nie da się przejść obojętnie. Zawsze coś tam zagadamy czy to na temat pracy, czy tak po prostu o pogodzie. Któregoś zimowego wieczora, po wielu godzinach zajęć z wokalistami... idę sobie oddać klucze do mojej salki... Głowa mi paruje od ilości przyjętych dziś dźwięków...mimo tego jestem zadowolona, bo moi podopieczni robią postępy i chętnie przychodzą na zajęcia. Jestem trochę zamyślona analizowaniem dzisiejszego dnia...w pewnym momencie zaczepia mnie on - Jamnik "Hejka! Jak tam minął dzień? Masz jakieś fajne dzieciaki w tym roku?" Pomyślałam sobie " Sam jest już wykończony dzisiejszym dniem (na twarzy było już widać zmęczenie),a ciekawi go co tam u mnie. Miło" Pogadaliśmy chwilę o naszej pracy instruktorów. On trenuje tancerzy, ja wokalistów. Niby coś innego, a jednak znaleźliśmy cechy łączące nasze "prace" ... ale ja nie o tym. Miało być o książce . Chciałam zaznaczyć dlaczego zdecydowałam się po nią sięgnąć . Kierowała mną nie tylko chęć wsparcia znajomego. Napisał książkę, to niech mu się chociaż dobrze sprzeda ;-) To poniekąd też, bo uważam, że swoich trzeba wspierać! Byłam ciekawa co chce powiedzieć światu człowiek, z którym czasem sobie rozmawiam, choć oboje nigdy nie mamy na to zbyt dużo czasu , a z którym zdarzało mi się nie raz współpracować. Ilekroć proszę go o pomoc, zawsze robi to w wielkim stylu, za co darzę gościa sympatią i szacunkiem. Tak jak wspominałam wcześniej, NIE JESTEM TANCERKĄ - pomijając moje "prywatne pląsy" na parkiecie podczas imprez - to uwielbiam robić ;-) Wydawać by się mogło, że książka będzie adresowana do osób, dla których taniec jest pasją i sposobem na życie. Otóż nie! Książka jest stworzona dla wszystkich, którzy mają w sobie artyzm ! Dla wszystkich, których serducho bije mocniej gdy słyszy muzykę... dla tych ,którzy czują te same silne emocje przelewając na papier, to co chcą uchwycić w danej chwili np. pędzlem ...dla których całe życie kręci się wokół tego co naprawdę kochają - pasji. Ujęło mnie w jaki sposób Jamnik postrzega miłość do tańca, do ruchu. Może dlatego, że ja czuję dokładnie to samo do mojej miłości - muzyki. Wielu ludzi, znajomych nie raz dziwi się, że mamy siłę pracować przez cały tydzień ze swoimi uczniami po czym w weekend jedziemy grać, śpiewać czy jak w przypadku Jamnika, tańczyć. Nasze całe życie wypełniają konkursy, warsztaty... przez co niestety mamy mało czasu na życie towarzyskie czy rodzinne. Z perspektywy laika czy człowieka bez jakiejkolwiek pasji może być to postrzegane jako minusy. Dlatego tylko ktoś taki jak my "wariaci - artyści" może nas zrozumieć. Ewentualnie ktoś kto nas szczerze kocha, bo kochać nas też niełatwo. Wieczne nieobecności w domu, wyjazdy - to może być uciążliwe. Wracając do książki... ja odnalazłam tam siebie. Wszystko to co w niej zawarte jest mi niesamowicie bliskie. Pomijam już postać małego Mi, w której się zakochałam! - chętnie wrócę do jego historii raz jeszcze. To co zostanie mi w pamięci do końca życia to słowa na temat jego ,ale i mojej pracy : "Albo sercem, albo wcale. Jeżeli robisz coś w dziedzinie , którą kochasz, włóż w to całego siebie. Nie odrobinę, nie połowę. Całe serce! Albo wcale tego nie rób. Niech Twoja pasja zawsze będzie przepełniona miłością. (...) Tylko szczerze kochając to, co robisz, jesteś w stanie tworzyć i rozwijać się bez ograniczeń. Nie pozwól sobie na angażowanie się w pasję bez serca." Robert "Jamnik" Jamiński "Jeszcze Anioły mają nogi i kreatywność" MÓJ BREAKING - MOJE ŻYCIE Polecam z całego serca.