Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie bardzo wiadomo skąd się wziął tytułowy Galileusz. Mógł to być jakikolwiek inny uczony, ponieważ doktor Victor Hanover wykłada metodologię badań (Research Methods). Emily Von jest jego studentką, dorabiającą sobie jako modelka luksusowej bielizny w salonie oferującym jej pokazy dla indywidualnych klientów. Victora przyprowadza tam ojciec, znany miłośnik kobiecych wdzięków i wszystkiego, co się z tym wiąże. Dla Victora, mimo jego trzydziestu lat, skąpo odziana Emily - w pięciostopniowej skali nagości na pokazach reprezentuje stopień trzeci - jest pierwszym w życiu kobiecym olśnieniem. Rychło okazuje się, że oprócz urody wyróżnia się też inteligencją i temperamentem, jakie demonstruje podczas uczelnianych debat. Metody badawcze są mniej spektakularnym tematem niż literatura rosyjska, która w pierwszym tomie serii Dear Professor określała uniwersyteckie relacje między wykładowcą i studentką. Dlatego ostrych merytorycznych dysput jest w tym tomie niewiele, czego osobiście żałuję. Proceduralny dylemat, dotyczący zależności między uczelnianą hierarchią i osobistymi powiązaniami, też zostaje szybko uregulowany, przy pomocy pani dziekan, w sposób znany z poprzedniej części. Również niezbyt dużo uwagi poświęca autorka ponoć wstydliwemu charakterowi pracy Emily. Jej przyjaciele - oprócz Victora pojawiają się w tej roli bohaterowie pierwszego tomu, Anna i Luca - wyrażają w tej kwestii jednoznaczne stanowisko. Źródłem najbardziej rozbudowanego w powieści wątku, opisującego etapy romansu Victora i Emily, są kompleksy Victora. Nie wynikają one, jak w dziesiątkach znanych mi romansów, z dotychczasowych doświadczeń rodzinno-miłosnych, lecz mają konkretne, cielesne podłoże. Ciało, wygląd zewnętrzny człowieka, sposób postrzegania go przez innych zostają uwiarygodnione przez Penny Reid poprzez badania, których autorstwo przypisuje kuzynce Anny. Wynika z nich, że na ludzi o nietypowych cechach fizycznych reagujemy inaczej niż na odpowiadających masowo akceptowanym normom. Oczywiście wewnętrzne przeżycia takich „innych” osobników nie mogły być w popularnym romansie dogłębnie opisane. Ale trzeba przyznać, że autorka nieźle sobie z tajnikami osobowości Victora poradziła. Nie można jednak pominąć faktu, że wrażenia podczas lektury „Kissing Galileo” mocno odbiegają od odczuć przy czytaniu o facetach od urodzenia noszących zadatki na samców alfa.