Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Baśń przedstawia konflikt między zwaśnionymi królestwami. Po jednej stronie stoi Terravia z drugiej królestwo Vethur. To drugie pragnie zemsty. Władcy: księżniczka i jej brat są obdarzeni magiczną mocą. Dzięki czarodziejskim zdolnością i znajomością magicznych ksiąg chcą obalić króla Eleni i jego odnalezionego po latach syna Doriana. Bohaterowie wyruszają w podróż po legendarną księgę. Na jej tropie jest również Aldeius, brat księżniczki z Verthur. W książce odnalazłem kilka ciekawostek nawiązujących do wiary. Sama księga symbolizuje jak sądzę Pismo Święte, a Boga przedstawia autorka pod postacią „Stwórcy”. Wprowadzenie religii w baśni nie jest niczym nowym, podobnie było z Aslanem w powieściach C.S.Lewisa. Podobne zabiegi odnajdziemy także w powieściach tolkienowskich, gdzie pod postacią białego czarodzieja Gandalfa skrywa się anioł. „Tajemnica Księgi” jest kontynuacją Tęczowego Kryształu. Pierwsza część wprowadza nas do świata Terravii i ukazuje przemianę bohaterów. W obu książkach przeżywają podróż, która ma na celu pokonać zło i ocalić królestwo przed upadkiem. W utworze odnalazłem też kilka ciekawych nawiązań do historii Polski. Wiem, że to moja interpretacja ale historyk z łatwością odnajdzie w tej księdze coś dla siebie, trzeba jednak troszkę pogłówkować. Przykładowo osadzona w baśni legenda o Tysiącletnim Dębie nawiązuje jak sądzę do istnienia naszego państwa, które liczy właśnie dziesięć wieków – około tysiąca lat. Autorka jest historykiem, socjologiem, nauczycielem i wykładowcą. Na swoim koncie posiada kilka pozycji. W warsztacie literackim pisarki z Mielca znajdują się baśnie i felietony. Książkę przeczytałem w zaledwie jedno popołudnie, czyta się bardzo szybko, a treść nie sprawia kłopotu czytelnikowi. Piękne opisy i masa dialogów sprawiają, że dzieje Doriana i Flory nie są nudne. Książka zdobiona jest autorskimi szkicami autorki – technika ołówek. Oko przyciąga również wspaniała okładka ukazująca dziewczynę na tle magicznej krainy i zamku.