Najnowsze artykuły
- Artykuły17. Nagroda Literacka Warszawy. Znamy 15 nominowanych tytułówLubimyCzytać1
- ArtykułyEkranizacja Chmielarza nadchodzi, a Netflix kończy „Wiedźmina” i pokazuje „Sto lat samotności”Konrad Wrzesiński3
- ArtykułyCzy książki mają nad nami władzę? Wywiad z Emmą Smith, autorką książki „Przenośna magia“LubimyCzytać1
- ArtykułyŚwiatowy Dzień Książki świętuj... z książką! Sprawdź, jakie promocje na ciebie czekają!LubimyCzytać4
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Bronisław Trentowski
Źródło: pl.wikipedia.org
Znany jako: Bronisław Ferdynand TrentowskiZnany jako: Bronisław Ferdynand Trentowski
4
6,0/10
Pisze książki: fantasy, science fiction, filozofia, etyka
Urodzony: 21.01.1808Zmarły: 16.06.1869
Polski filozof, pedagog i publicysta, mesjanista, wolnomularz. Główny przedstawiciel polskiej filozofii narodowej i twórca systemu pedagogiki narodowej, której zadaniem było odrodzenie polskiego narodu przez oświecenie i patriotyczne wychowanie.
Najważniejsze dzieła: Podstawy filozofii uniwersalnej. Wstęp do nauki o naturze (1837, 1838; pol. 1978) Chowanna czyli System pedagogiki narodowej jako umiejętności wychowania, nauki i oświaty, słowem wykształcenia naszej młodzieży (1842) Stosunek filozofii do cybernetyki czyli sztuki rządzenia narodem (1843) Myślini czyli Całokształt logiki narodowej (1844) Wizerunki duszy narodowej s końca ostatniego szesnastolecia (1847) Die Freimaurerei in ihrem Wesen und Umwesen (1873) Panteon wiedzy ludzkiej lub Pantologia, encyklopedya wszech nauk i umiejętności, propedeutyka powszechna i wielki system filozofii (1873–1881) Pisma o filozofii religii (1965) Stosunek filozofii do cybernetyki oraz wybór pism filozoficznych z lat 1842–1845 (1974) Demonomania (1844) to jego jedyna powieść ogłoszona drukiem.
Najważniejsze dzieła: Podstawy filozofii uniwersalnej. Wstęp do nauki o naturze (1837, 1838; pol. 1978) Chowanna czyli System pedagogiki narodowej jako umiejętności wychowania, nauki i oświaty, słowem wykształcenia naszej młodzieży (1842) Stosunek filozofii do cybernetyki czyli sztuki rządzenia narodem (1843) Myślini czyli Całokształt logiki narodowej (1844) Wizerunki duszy narodowej s końca ostatniego szesnastolecia (1847) Die Freimaurerei in ihrem Wesen und Umwesen (1873) Panteon wiedzy ludzkiej lub Pantologia, encyklopedya wszech nauk i umiejętności, propedeutyka powszechna i wielki system filozofii (1873–1881) Pisma o filozofii religii (1965) Stosunek filozofii do cybernetyki oraz wybór pism filozoficznych z lat 1842–1845 (1974) Demonomania (1844) to jego jedyna powieść ogłoszona drukiem.
6,0/10średnia ocena książek autora
11 przeczytało książki autora
56 chce przeczytać książki autora
1fan autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Podstawy filozofii uniwersalnej. Wstęp do nauki o naturze
Bronisław Trentowski
3,0 z 2 ocen
9 czytelników 1 opinia
1978
Demonomania czyli Nauka nadziemskiéj mądrości w najnowszéj postaci
Bronisław Trentowski
7,5 z 2 ocen
7 czytelników 1 opinia
1854
Najnowsze opinie o książkach autora
Podstawy filozofii uniwersalnej. Wstęp do nauki o naturze Bronisław Trentowski
3,0
Teraz dopiero pojąłem krytykę i gromy słusznie spadające na Trentowskiego. Gdybym zaczął od tego „dzieła”, prawdopodobnie już nigdy więcej nie sięgnąłbym po kolejne. Nie dziwi mnie więc, że już zawsze budził podejrzliwość wśród rodaków.
W deklaracji: filozofia zdrowego rozsądku walcząca z jednostronnym empiryzmem i jednostronnym racjonalizmem, ale w praktyce, to przegadany heglistyczny panteizm niemiecki.
Z resztą narzeka na przekombinowany i przeintelektualizowany styl Hegla (i Kanta),ale Bronek nie spadł daleko od jabłoni. I to jest też chyba to słynne heglowskie ukąszenie: kocioł cienkiej zupy z mowy trawy, bełkotu na trzy takty, półprawd na siedem nutek i chaotycznych głupot.
Parafrazując związek frazeologiczny o pewnej gazecie: Trentowski jawi się tu niemiecko-masońskim filozofem dla Polaków. Jak po tym czołobiciu na kolanach, w przedmowie do „Wstępu do nauki o naturze”, przed germańskim panem, który obdarzył go łaską obywatelstwa badeńskiego, może w późniejszych pismach nawoływać do tworzenia „słowiańskiej” filozofii? Jeszcze mogę zrozumieć pragmatyczne staranie się o obce obywatelstwo… ale czy podpisał przy tym jakieś zobowiązanie do żarliwego gloryfikowania Niemiec? Te wszystkie peany na temat Szwabii były warunkiem wydania książki?
„Człowiek może poznać wszystko, gdyż jedynie za jego pośrednictwem Bóg osiąga samopoznanie. Gdyby człowiek nie mógł poznać wszystkiego, Bóg nie wiedziałby, że jest i czym jest”.
Heglizm
Taki tam losowy fragment:
„Istnienie jako nieskończona materia jest pierwszym powszechnikiem, czyli uniwersalnym ogółem; jako wieczny duch jest drugim powszechnikiem, czyli uniwersalną jednią; jako samo istnienie, w trzecim momencie swej istoty jest trzecim powszechnikiem czyli wciąż zmieniającym się przejawem, wciąż kwitnącym światem teraźniejszości, tj. pewną uniwersalną całością, a ujęte jako samo istnienie w swojej absolutnej totalności jest totalnym powszechnikiem, czyli samą uniwersalną całością. (…) Istnienie jako uniwersalny ogół jest absolutną wielością, numerycznością bez początku i końca, bezlikiem materialnej ogólności; jako uniwersalna jednia jest absolutną jednością, która stanowi istotę ducha i duszy wielości; jako pewna uniwersalna całość jest absolutnym utożsamieniem absolutnej wielości z absolutną jednością, która zachodzi w każdym świecie teraźniejszym, czyli absolutnym stawaniem się absolutnego ogółu absolutną jednią; a jako sama uniwersalna całość jest absolutną tożsamością absolutnej wielości i absolutnej jedności, która spoczywa w Bogu jako wieczna jednakowość, jako prajedno-i-to-samo i zwie się bytem jako takim, który wszelką nicość połyka i znosi. Istnienie jako rozciągła, spoczywająca, substancjalna materia jest przedmiotowością jako taką, jako ruchliwy, igrający i przyczynowy duch jest myśleniem jako takim, jako samo istnienie w momencie swojej przemijającej graniczności jest obojgiem naraz w postaci chwilowego objawienia lub filozofii w procesie stawania się; a jako samo istnienie w swoje trwałej graniczności, czyli swojej całości, jest obojgiem naraz w postaci wiecznego objawienia lub filozofii permanentnej. Filozofia jako objawienie Boga jest bytem i myśleniem jednocześnie w momencie ich czasowego stawania się i w absolutnej całości ich wiecznej permanentyzacji…”
i tak 877 stron, żonglując nazwiskami: Sokrates, Platon, Kartezjusz, Leibniz, Locke, Kant, Bohme, Hegel, Fichte, Schelling (i paru innych).
Lepiej by było dla Bronka, gdyby nikt nigdy tego szajsu nie przetłumaczył.
Mocno stracił w mych oczach tą pozycją. To jeszcze nie ten ciekawy Trentowski ze „Stosunku filozofii do cybernetyki”.
Stosunek filozofii do cybernetyki Bronisław Trentowski
6,8
Wyśmienita lektura. Niezwykle lekkie, barwne i kreatywne pióro. Ponoć wielu krytyków narzeka na przekombinowany język Trentowskiego - mi się on bardzo podoba!
Pierwsza połowa książki to zdecydowana 10. Druga połowa już mniej porywająca, tak na 7.
Cybernetyka właściwie sprowadza się do pragmatyzmu. Idealny przywódca powinien umieć swoje przekonania, wierzenia i teorie powiesić na kołku, a skupić się na samej praktyce.
Historyzm polityczny to dawniejszy odpowiednik konserwatyzmu, w swojej skrajnej formie, czyli tradycjonalizm
Radykalizm polityczny to dawniejszy odpowiednik postępaków, anarchistów i lewaków.
Esencją myśli Trentowskiego jest, aby tradycjonaliści nie zwalczali tak zaciekle nowych myśli lewicy - choć najczęściej mylnych, to jednak przyczyniających się do rozwoju; oraz aby lewacy przyjrzeli się historii i zrozumieli, że lewica zawsze tylko burzyła i w następnym dniu chciała wprowadzać w całości swoją utopię, a że niczego nigdy nie była w stanie zbudować (bo budowa wymaga czasu, poświęceń i wytrwałości),to ktoś musiał zazwyczaj za nich sprzątać i najczęściej był to dyktator - zatem zaleceniem dla lewicy jest to, aby ograniczyła się do debaty i nigdy nie przechodziła do rękoczynów. Tak prowadzona polityka zapewniła by Polsce stabilny rozwój.
Stosunek filozofii do teologii w moim odczuciu jest jeszcze bardziej wartościowy, choć myśl jest podobna. Rozdział warty przeczytania przez osoby wierzące jak i poszukujące.
Ciekawym rozdziałem jest "Stara walka konieczności z wolnoscią". To rozmowa o pozornym konflikcie Wolnej woli z Determinizmem i Wszechwiedzą Boga.
Zaskakująca może być też polemika z krytyczną recenzją Adama Mickiewicza na temat twórczości Bronisława Trentowskiego.
Na koniec uwaga do samego siebie. Czytanie tej pozycji przebiegało niezwykle wolno. Broń Boże nie sugeruję, że mi się dłużyło. Może po prostu wysoki poziom myśli filozoficznej wymagał maksymalnego skupienia i uważności.
Polecam serdecznie, szczególnie w pakiecie z "Samowładztwo rozumu i objawy filozofii słowiańskiej" Karola Libelta.