Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Rok 1955 - nastoletnia Rosemarie Magdalena Albach otrzymuje główną rolę w filmie Ernsta Marischki “Sissi”, zyskując w Niemczech status dobra narodowego, znanego odtąd jako Romy Schneider. Trzy lata później na planie filmowym “Christine” poznaje francuskiego aktora Alaina Delona. Znajomość ta naznaczy całe jej życie. Niezwykle utalentowana i czarująca aktorka Romy Schneider zyskała sławę jako odtwórczyni roli Sissi w serii filmów o Cesarzowej Austrii Elżbiecie Bawarskiej. Rola ta stanowiła preludium do międzynarodowej kariery i choć zjednała jej wielu fanów i utorowała drogę do współpracy z wybitnymi osobistościami, poniekąd stała się jej przekleństwem - łatką, której przez resztę życia starała się pozbyć. Prasa nie odstępowała jej na krok. Gdy przy jej boku pojawił się mężczyzna, wschodząca gwiazda kina Alain Delon, zainteresowanie sięgnęło zenitu. Na temat ich głębokiego uczucia zaczęto rozpisywać się na długo przed tym jak się pojawiło. I o tym właśnie ma być ta książka. Sięgając po “Romy i Alain, szalona miłość” oczekuje się historii burzliwego związku dwojga ludzi, tymczasem mniej więcej osiemdziesiąt procent książki to filmografia. Autor z godną podziwu pieczołowitością wymienia tytuły filmów i sztuk, w których kolejno grali lub mieli grać aktorzy, okoliczności w jakich do tego dochodziło, przyjęcie krytyków, itd. Docenią to jedynie pasjonaci kina, dla reszty będzie to bardzo nużące doświadczenie. Związek, który miał być głównym tematem książki, wyraźnie schodzi na drugi plan. I właściwie niewiele się o nim dowiadujemy. Z tego co da się wyłowić, można wnioskować, że była to miłość wielce niekompatybilnych kochanków, którym było tak samo nie po drodze razem jak i osobno. Związek trwał zaledwie pięć lat. Każde oczekiwało po nim czegoś zupełnie innego. W końcu pozostała tylko przyjaźń i wzajemne zrozumienie. Ta rozmyta koncentracja bardzo mnie zawiodła i znudziła. Książka nie wzbudza żadnych emocji poza jednym, dwoma momentami. Ze względu na lekki język i krótkie rozdziały czyta się szybko i równie szybko zapomina. Uwagę przykuwają tylko nieliczne fragmenty traktujące o relacji tych dwojga. Pod koniec autor jakby próbował nadrobić braki opisując pobieżnie to i owo z prywatnego życia Romy, w tym najtragiczniejszy moment - śmierć syna Davida. O dziwo brakuje mi tu fotografii. Zwykle nie zwracam na to uwagi, ale w tym wydaniu ewidentnie ich brakuje. Autor bardzo często opisuje konkretne zdarzenie, czasem kadry z filmu, ujęcia z sesji zdjęciowych i szkoda, że na tym koniec. Dużo tu zmarnowanego potencjału. Miało być o miłości, a miłości tu mało. Miał być związek na miarę Elizabeth Taylor i Richarda Burtona i też nie wyszło. Szkoda... mealibri.blogspot.com