Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mieliście kiedyś styczność z mniejszością społeczną? Dorastałam na wsi, później przeprowadziłam się do miejscowości z 50 mieszkańcami i początkowo czułam się pod obserwacją dopiero z czasem odczułam jedność z jej mieszkańcami. Teraz także żyję w mniejszym miasteczku gdzie większość ludzi się zna chociażby z widzenia i wie kto jest kim. Dlatego tak zainteresowałam się losem bohatera powieści #kolonia. Lloyd to artysta samotnik. Przybywając na irlandzką wyspę pragnie uwiecznić ją na płótnie czy każdej znalezionej kartce. Chce mieć ograniczony kontakt z miejscową społecznością i oddać się całkowicie pięknie natury. Jego oczekiwania odnośnie samotniczego życia zostają zachwiane, aby dzielić los z językoznawcą, który już kilkukrotnie był na wyspie i ponownie przypływa na badanie kultury języka i zagłębianiu się w badaniach dialektu mieszkańców. Początkowo bohaterowie są pod ścisłą obserwacją mieszkańców, niczym nowy okaz. Każdy powiew nowości jest ogromnym wydarzeniem, jednak wszystko zależy od.. No właśnie od czego? Nie znamy, oceniamy. Nie wiemy, dopowiadamy. Jednak, aby poznać innych musimy przeżyć wspólnie określony czas i przekonać się na własnej skórze o ich zamiarach czy czynach. O ich osobowości i zachowaniach. Losy mieszkańców są przeplecione spokojem, ale i trwającą na północy wojną domową, gdzie giną niewinni ludzie, a przemoc jest na porządku dziennym.. Jest to bardzo wartościowa powieść. Monotonna, jednak pełna życia. Zwyczajna, normalna, a jednakowo oryginalna. Poetycka, Osobliwa, Polityczna, Naturalna. Zabierze Was w wyciszającą podróż do surowości, życia w zgodzie z naturą, ale i stopniowemu uwalnianiu się od tradycji. Smutna, że względu na polityczne fakty jakie zostały umiejscowione w fabule, ale z drugiej strony oparta na sile ludzkich więzi i smutku. Zasłużenie nagrodzona.