Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niedawno w jakimś internetowym opracowaniu* o rozwoju mózgu przeczytałam [cytuję z pamięci]: 12-13 lat to okres negowania matki. Nastolatek musi negować najważniejszą postać w jego życiu, by móc stanąć na własne nogi. Uspokoiło mnie to trochę! Cokolwiek zrobię, córka i tak zaneguje ;-\ Mówię więc sobie: Matka, wyluzuj! ;-) A nieco wcześniej - w celu znalezienia sposobów na przebrnięcie przez trudy dojrzewania mojej latorośli - zdążyłam obłożyć się różnymi poradnikami dla rodziców. Znajomi, mający starsze dzieci, mówią, że to trzeba po prostu przeczekać. Ha, łatwo powiedzieć. Wypożyczam więc i / lub kupuję różne mądre książki w nadziei, że pomogą mi w owym przeczekiwaniu ;-) Ten poradnik przeczytałam od deski do deski, bo czyta się świetnie i szybko. Mogłabym pominąć rozdziały, które teoretycznie nas nie dotyczą (np. o relacjach z rodzeństwem, o samotnym rodzicielstwie, czy o byciu macochą),ale i te przeczytałam, i wyciągnęłam z nich coś dla siebie / dla nas. I wiecie, co? Mam ochotę przeczytać to jeszcze raz! Mówię o książce "Ratunku! Mój nastolatek jest kosmitą" Sarah Newton. Jak wspomniałam we wpisie "NIE" z miłości: Nie jestem dobra w czytaniu poradników (a już zupełnie kiepska w ich recenzowaniu). Ale chciałam tę książkę Wam polecić, więc - żeby nie być gołosłowną - muszę tu jednak coś o niej napisać ;-) Najpierw przytoczę tytuły rozdziałów, bo one już sporo Wam powiedzą ;-) Na "Ratunku! Mój nastolatek jest kosmitą" składają się: Wstęp: Dziecko zamienia się w kosmitę. I co teraz? 1. Moje dziecko mnie nie szanuje i nie słucha 2. Moje dziecko nie chce wziąć na siebie żadnej odpowiedzialności 3. Moje dziecko nie interesuje się szkołą i nigdy nie odrabia zadań domowych 4. Nie mogę dogadać się z moim dzieckiem 5. Moje dziecko ciągle kłóci się z rodzeństwem 6. Moje dziecko łatwo ulega presji rówieśników 7. Moje przybrane dziecko 8. Moje dziecko rządzi w domu 9. Moje dziecko nie słucha moich rad 10. Moje dziecko ma tylko jedno z rodziców 11. Moje dziecko ma niską samoocenę 12. Pierwsza pomoc dla rodziców nastolatków od A do Z 13. Najczęstsze rodzaje ataków "obcych" i jak sobie z nimi radzić Jeden z rozdziałów zaczyna się tak: ... postaram się pokazać, jak można w istotny sposób wpłynąć na życie naszego dziecka i pomóc mu dokonywać odpowiednich wyborów. Nie będzie to jednak instrukcja, jak zmusić wasze dziecko do słuchania i robienia tego, co mu każecie. I to jest sedno całej książki: nie jest to zbiór instrukcji! To omówione konkretne przykłady, opisy konkretnych rodzin, konkretnych sytuacji. Rodzice i nastolatkowie w tej książce mają imiona i czytelnikowi łatwiej śledzić ich zmagania. Mimo, że jest to poradnik, to jest tu pewnego rodzaju akcja. Najpierw poznajemy problem jakiejś rodziny, potem uwagi i rady autorki oraz "co było dalej" ;-) Autorka nie obiecuje natychmiastowych efektów, często pisze o długim czasie potrzebnym do zauważenia zmian, czasem te zmiany są... inne niż rodzic wyobrażał to sobie na początku ;-p Mówię oczywiście o książkowych bohaterach i ich problemach. A jak to się przełoży na realne problemy czytelników, zależy od nich samych :-) Zacytuję za autorką: Nastolatki buntują się od zawsze, testując rodziców i próbując się przekonać, jak daleko mogą się posunąć. (...) Jako nastolatek będzie się cały czas buntować, gdyż tego właśnie potrzebuje w trakcie dojrzewania. Powtarzam więc sobie: Matka, wyluzuj! ;-) Nie ze wszystkim w tej książce się zgadzam, ale uważam, że wszystko warte jest przemyślenia! No i dobrze się czyta! :-) Dodam jeszcze, że Sarah Newton w swej książce pisze też o skutecznym uczeniu się (np. do egzaminów),o inteligencjach wielorakich (nazywając je "zmysłami"),o typach osobowości. https://bajdocja.blogspot.com/2017/04/nastolatek-kosmita.html