Najnowsze artykuły
- ArtykułyTo do tych pisarek należał ostatni rok. Znamy finalistki Women’s Prize for Fiction 2024Konrad Wrzesiński6
- ArtykułyMaj 2024: zapowiedzi książkowe. Gorące premiery książek – część 1LubimyCzytać7
- Artykuły„Horror ma budzić koszmary, wciskać kolanem w błoto i pożerać światło dnia” – premiera „Grzechòta”LubimyCzytać1
- Artykuły17. Nagroda Literacka Warszawy. Znamy 15 nominowanych tytułówLubimyCzytać2
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Elżbieta Wodowozowa
1
7,3/10
Pisze książki: biografia, autobiografia, pamiętnik
Urodzona: 1844 (data przybliżona)Zmarła: 1923 (data przybliżona)
Ten autor nie ma jeszcze opisu. Jeżeli chcesz wysłać nam informacje o autorze - napisz na: admin@lubimyczytac.pl
7,3/10średnia ocena książek autora
4 przeczytało książki autora
7 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Najnowsze opinie o książkach autora
Wspomnienia szlachetnie urodzonej Elżbieta Wodowozowa
7,3
Sięgnęłam po książkę z nastawieniem na pasjonującą lekturę, obejmującą ciekawy okres w historii Rosji. Wprawdzie się nie zawiodłam, ale nie tego się spodziewałam. Oczekiwałam kawałka dobrej literatury pięknej.......
Niewiele w tej książce typowych, charakterystycznych brzmień rosyjskie literatury, która wyróżnia się swoją duchowością na tle innych. Odnalazłam tu jednak inne wartości - życie w XIX-wiecznej Rosji, opisane z wieloma detalami. Spotyka się tu mieszkańców wsi i Petersburga. Biednych chłopów, podupadłą szlachtę i najwyższe sfery, opływające w luksusy.
Lektura ta ma dla mnie wartość bardziej historyczną, niż literacką.
Pomimo że stylowi Elżbiety Wodozowowej daleko do dzieł literatury rosyjskiej, to jednak bardzo polecam tę książkę. Pasjonująca lektura - wnikliwie spisane fakty z życia autorki przeniosą czytelnika w niezmiernie fascynujący okres rosyjskiej historii.
Wspomnienia szlachetnie urodzonej Elżbieta Wodowozowa
7,3
Jestem rozczarowana. Do pewnego momentu fascynująca historia życia autorki, po jej wyjściu ze Smolnego zamieniła się w manifest polityczny i streszczenia rozmów jej znajomych o zmianach, jakie nastąpiły w Rosji po uwłaszczeniu chłopów. Spodziewałam się historii jej pracy zawodowej, małżeństwa (niejaki Wodowozow pojawił się na kartach wspomnień dwukrotnie i do teraz nie wiem, czy to ten, którego poślubiła pani Elżbieta, czy tylko zbieżność nazwisk) oraz dalszych wątków matki i rodzeństwa. Trochę niedosyt, bo swoją młodość opisała tak obrazowo, że miałam ciarki, a ostatnie 150 stron przegadane w zupełnie innym stylu (jak nasze produkcyjniaki z prlu).