Jesteśmy społecznością, która kocha książki

O Dworze z przeszłością i Kustoszu z pasją... Poznawanie dziejów budowli to zajęcie wręcz detektywistyczne! Po usunięciu zakrywających mury tynków, Dwór Czarne odsłonił swoje tajemnice, a pan Jacek Jakubiec, autor książki oraz kustosz, czyta w murach, jak w otwartej księdze. Ukryte fragmenty kamiennego fundamentu oraz pozostałości średniowiecznego muru w późniejszych ścianach stanowią dowód, iż pierwotnie Czarne było rodzajem "kasztelu", kamiennej budowli o charakterze mieszkalnym, gospodarczym oraz inwentarskim. Brama oraz most zwodzony nadawały budowli charakter obronny. Na dziedzińcu odkryto kamienną studnię, o konstrukcji typowej dla studni średniowiecznych. Widoczne są łukowato sklepione, typowe dla średniowiecza ślady bram, które w okresie renesansu zostały zastąpione kamiennymi portalami o prostym profilowaniu. W tekście można natrafić na niesamowite informacje, które pokazują nam XVI wiek w zupełnie innym świetle. Oto jedna z nich: "W pomieszczeniu (…) odkryto w murze jeszcze coś szczególnego. Oto w ścianie od strony dziedzińca natrafiono na końcówki dwóch cynowych rurek zakończonych „miseczkami”. Była to pozostałość po wewnętrznym systemie komunikacji głosowej pomiędzy lokatorem tego pomieszczenia – czyż mógł być to ktoś inny, jak pan na zamku? – a służbą na parterze. Oczywiście trudno twierdzić, że z tego quasi-telefonu korzystano już w XVI wieku. Ale… czy należy to wykluczyć?" [1] Natomiast w drzwiach prowadzących z dziedzińca na schody zrobiono otwór komunikacyjny dla...kota. Z książki dowiemy się także, co to jest "świadek": "...deska, znaleziona na poddaszu wieży z wpisaną ołówkiem ciesielskim datą „1857” (…) Tak dawnym zwyczajem muratorów, cieśli i innych rzemieślników uwieczniali oni i dokumentowali swój udział w pracach budowlanych na danym obiekcie. (…) Deski takie były chowane w stropach, pod schodami czy okapami tak, by kiedyś, czasem po upływie wieków, trafiając na nie, można było dowiedzieć się, że był taki rzemieślnik, który nie wstydzi się wykonanej tu pracy, a może wręcz chlubi się swoim dziełem."[2] Edytorsko, książka wydana jest po prostu przepięknie. Każda jej strona cieszy oko. Posiada bogaty materiał ilustracyjny, rozdziały przeplecione są grafikami pokazującymi szkic Dworu Czarne w negatywie, na kartkach znajdują się szare marginesy, na których można przeczytać niektóre, wybrane z tysięcy, wpisy zamieszczone w czterech tomach zamkowej księgi gości. "Ta książka zainteresuje każdego, kto docenia zarówno wartość i piękno tej renesansowej budowli, jak może też z powodu niecodziennego zaangażowania autora w uratowanie tego zabytku. Czytelnik znajdzie tu nie tylko informacje o historii dworu, ale także barwną opowieść o jego powojennym upadku i refleksje kustosza dworu, Jacka Jakubca związaną z kolejnymi etapami odbudowy i rewaloryzacji.[3] - napisał we Wstępie Wojciech Kapałczyński konserwator zabytków. A ja po prostu serdecznie polecam tę publikację! ---------- [1] "Dwór Czarne czyli monografia według Jacka", Jakubiec Jacek, Wydawnictwo AD REM 2014, s. 42 [2] Tamże, s.58 [3] Tamże, s. 9 [Opinię opublikowałam także na moim blogu]