Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Antologia, która pokazuje, że programowe przekraczanie granic nie zawsze wychodzi na dobre twórcom literatury. O ile niektóre z zawartych w antologii opowiadań mają jakąś moc przyciągania pewną dozą oryginalności, niecodzienną tematyką, czy próbą stworzenia oryginalnego (czy to jeszcze możliwe?) ujęcia formalnego, o tyle inne są rzeczywiście transgresywne, bo przekraczają granicę..literackiej tandety (nie chcę się szczegółowo rozpisywać o prababci, która obcuje w zaświatach z Jimim Hendrixem). Niestety, tak to już jest w naszej współczesnej kulturze, że kiedy ktoś próbuje na siłę przekraczać i na siłę być oryginalnym, to czasem niebezpiecznie zbliża się do poziomu wypracowania szkolnego (z całym szacunkiem dla twórców wypracowań). Na szczęście tom zawiera parę naprawdę ciekawych opowiadań (np. Albatros),co pozwala go - jako całość - ocenić na nieco wyżej niż przeciętnie.