Najnowsze artykuły
- ArtykułyTo do tych pisarek należał ostatni rok. Znamy finalistki Women’s Prize for Fiction 2024Konrad Wrzesiński1
- ArtykułyMaj 2024: zapowiedzi książkowe. Gorące premiery książek – część 1LubimyCzytać2
- Artykuły„Horror ma budzić koszmary, wciskać kolanem w błoto i pożerać światło dnia” – premiera „Grzechòta”LubimyCzytać1
- Artykuły17. Nagroda Literacka Warszawy. Znamy 15 nominowanych tytułówLubimyCzytać2
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Marek Groszkowski
5
7,6/10
Pisze książki: historia
Marek Groszkowski – historyk, absolwent Instytutu Historycznego UW, doktorant na Wydziale Historii i Nauk Społecznych UKSW. Pasjonat historii wojskowości nowożytnej oraz historii Ukrainy.
7,6/10średnia ocena książek autora
20 przeczytało książki autora
38 chce przeczytać książki autora
1fan autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Batoh 1652 – Wiedeń 1683. Od kompromitacji do wiktorii
Marek Groszkowski
6,3 z 12 ocen
27 czytelników 3 opinie
2014
Rywalizacja o Ordynację Zamojską w latach 1665-1673
Marek Groszkowski
7,5 z 2 ocen
6 czytelników 2 opinie
2022
Jan Stachurski Komendant Białej Cerkwi w latach 1664-1668
Marek Groszkowski
8,7 z 3 ocen
10 czytelników 2 opinie
2014
Najnowsze opinie o książkach autora
Rywalizacja o Ordynację Zamojską w latach 1665-1673 Marek Groszkowski
7,5
Długo czekałam na tę książkę. Artykuły autora na temat Ordynacji Zamojskiej były bardzo obiecujące, ale niestety… Co innego próbka, co innego gotowy produkt. Do pozytywów tej publikacji można zaliczyć gruntowną kwerendę archiwalną i zebranie wszystkiego w dość sensowną całość. Praca ta porządkuje też kwestię sporu o Ordynację w dość przejrzysty sposób (zwłaszcza zakończenie). Niestety, tak dobrze zapowiadająca się dysertacja nie jest wolna od minusów, które wpłynęły na odjęcie przeze mnie kolejnych gwiazdek. Pierwszą odejmuję za zbytnie zaufanie opracowaniom, a co za tym idzie za powielanie błędów, które tam się pojawiły i niejednokrotnie zostały już poprawione przez innych badaczy (np. data urodzenia Michała Korybuta Wiśniowieckiego) czy powtarzanie błędnego rozumienia tekstu (np. nieprawidłowe uznanie za wydawcą testamentu „Sobiepana”, że „panowie siestrzeńcy” to członkowie młodszej linii Zamoyskich, co ma sankcjonować roszczenia Zamoyskich i jest przez autora kilkukrotnie powtarzane). Drugą gwiazdkę autor stracił za niestaranny odczyt materiałów źródłowych, na czym został przyłapany kilkukrotnie, nawet przy wyraźnych tekstach. Najjaskrawiej uwidacznia się to w sugestii, że rywalizacja rozpoczęła się już w marcu na podstawie niewyraźnej daty jednego listu. W związku z powyższymi pojawia się dziura w logice wywodu – sprawny na umyśle „Sobiepan” nie reaguje na próby zagarnięcia jego majątku przez najbliższych (w marcu),za to nakazuje Zamoyskim z młodszej linii zatroszczyć się finansowo o siostrę (w kwietniu). Trzecią gwiazdkę odejmuję za stronniczość autora. Od tego rodzaju pracy oczekiwałabym minimalnego chociażby obiektywizmu, tymczasem niemal już od pierwszych zdań można się zorientować, po czyjej stronie stoi autor. Co gorsza, aby stworzyć pozory słuszności swego wywodu, prześlizguje się po niewygodnych dla swoich faworytów faktach lub je całkowicie pomija (czytelnik nie dowie się, że dwór starał się, aby to Maria Kazimiera przejęła dobra Zamoyskiego jeszcze za jego życia, a już na pewno po jego śmierci [stąd w dużej mierze brak rozstrzygnięć ze strony króla na sejmie w 1666 r.], ani dlaczego Sobieski dzielił się pieniędzmi za Zadnieprze od cara z Wiśniowiecką i dlaczego dostał tak dużo). No i pozostaje mieć nadzieję, że mieszkańcy Zamościa przebaczą autorowi nazwanie ich pięknej katedry „okolicznym kościołem parafialnym”…
Batoh 1652 – Wiedeń 1683. Od kompromitacji do wiktorii Marek Groszkowski
6,3
Książka to zbiór opisów kilku batalii od tytułowego Batohu po Parkany.
Osobiście spodziewałem się raczej analizy procesów jakie towarzyszyły odtwarzaniu armii koronnej po klęsce pod Batohem czy podczas potopu, poprzez dalsze walki z Kozakami, Moskalami a na Tatarach i Turkach kończąc.
Pozycja dobra dla tych, którzy szukają ogólnych wiadomości o walkach toczonych w II poł. XVII wieku przez RON bez wdawania się w szczegóły.