Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Roya, nastolatka kochająca książki, z duszą marzycielki. Bahman, „chłopiec, który zmieni świat”, zaangażowany politycznie i walczący o dobro kraju. Spotykają się w sklepie papierniczym pana Fakhriego. Od razu zaczynają coś do siebie czuć, a wspólna słabość do poezji Rumiego utwierdza ich w przekonaniu, że są bratnimi duszami. Kiedy młodzi postanawiają się pobrać i zaczynają planować ślub, nagle tracą ze sobą kontakt. Nieszczęśliwa Roya postanawia wyjechać z Teheranu na studia, tam poznaje mężczyznę z którym układa sobie życie. Bahman, pogrążony w smutku, również próbuje żyć bez swojej ukochanej. Po sześćdziesięciu latach spotykają się ponownie, dzięki szczęśliwemu przypadkowi. Wtedy odkrywają, co tak naprawdę wydarzyło się podczas zamachu stanu w Iranie. Piękna, wzruszająca powieść, ukazująca siłę prawdziwego uczucia, a także sytuację polityczną Iranu w 1953 roku. Historia Royi i Bahmana uczy nas, że o miłość trzeba walczyć, nawet wtedy, kiedy wydaje nam się, że jesteśmy na straconej pozycji. Powinniśmy zawsze słuchać głosu serca, nie sugerować się opiniami i oczekiwaniami rodziny, ponieważ może nam to nie wyjść na dobre. Zrezygnowanie z prawdziwej miłości na zawsze odciśnie w naszym sercu ślad i wspomnienie tamtej osoby. Bardzo przejmująca książka, bez happy endu, pozostawia w nas pustkę i smutek, zmusza do refleksji nad kruchością życia i ulotnością dobrych chwil. Styl i język autorki sprawia, że płyniemy przez tę książkę i coraz bardziej przywiązujemy się do głównych postaci, a opisy irańskiej kuchni są tak dokładne, że niemal czujemy zapachy potraw, przyprawionych szafranem, które nieco koją dusze bohaterów, ale też nasze.