Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zawsze lubiłam motyw z amnezją, choć w książkach raczej rzadko się go spotyka.Dużo osób jeździ po tej książce, bo nie jest pokazany początek związku Adama i Amy . Bo są pokazane tylko fragmenty jej wspomnień i urywki ich pierwszych spotkań. Nigdy nie czytałam książki, gdzie nie znałam historii postaci, tego jak się poznali, jak się zakochali. Zawsze unikałam książek, w których historia zaczyna się od pewnego momentu, a w tym wypadku już po dwóch latach związku głównych bohaterów. Myślałam, że nie będę mogła wczuć się w postaci, oraz że będę się czuła wyrwana z kontekstu, ale tu tak się nie stało. O dziwo w tej powieści bardzo mi się podobał styl w jaki została napisana, retrospekcje w postaci wspomnień i właśnie to, że na początku nie znamy przeszłości naszych bohaterów. To daje nam trochę niepewności, jakie decyzje podejmie Amy i jak postąpi Adam. Miejscami trochę się wkurzałam na Amy. No rozumiem, że straciła pamięć i nie pamiętała Adama, ale nie miała dla niego w ogóle współczucia, bo czasami czuł się trochę zirytowany albo wkurzony. No ale błagam miłość jego życia go nie pamięta więc jak miał się czuć? Przecież bez niej nie miałby żadnej rodziny. Ale z drugiej strony rozumiem też Amy, bo stał się dla niej kompletnie obcą osobą, a przecież musi z nim mieszkać! Czytając tą książkę można się wiele dowiedzieć. Możemy zobaczyć jak my byśmy postąpili i postawmy się na ich miejscu. Ja na przykład się nad tym zastanawiałam, bo miałam wyrzuty do Adama, że okłamywał Amy, ale na jego miejscu pewnie postąpiłabym tak samo. Ta opinia jest dosyć filozoficzna jak na mnie hehe. Nie miała taka być, ale tak wyszło. Ogólnie rzecz biorąc książka jest napisana w żartobliwy i dostępny sposób, choć jak we wszystkim ma też swoje smutne momenty. Strony zlewają się jak woda gdy się ją czyta. Ja sama przeczytałam ją w jeden dzień. Polecam.