Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kobiecość od dawna pozostaje jednym z wiodących motywów literackich. Nic w tym dziwnego. Kobiety szukają w bohaterkach samych siebie. Proza ta ma koić, radzić i pokazywać je same. Zamiast magazynów kapiących od błyszczyka i krzyczących zewsząd trendów na idealną kobietę, panie niejednokrotnie znajdują odpowiedzi w książkach. Nie chcą wpisywać się w model perfekcyjnej matki, żony czy przyjaciółki. Zamiast dopasowywać się do odgórnie przypisanych ról społecznych, wolą pozostać sobą. Stąd nie bez przyczyny rodzi się w nich bunt, zmieniają się w Amazonki, kobiety drapieżne. Świadome własnej wartości i pokazujące, że idealnie mogą odnaleźć się także w świecie zdominowanym przez mężczyzn. O kobiecie - łowczyni, niczym mityczny stwór opowiada Ron Rash w Serenie. Rok 1929. Czas Wielkiego Kryzysu, gdy kolejne firmy upadają, banki przeżywają kryzys, a giełda nowojorska odnotowuje spadki. Siła robocza jest tańsza niż kiedykolwiek wcześniej. To firma George'a Pembortona przeżywa rozkwit, wszystko za sprawą świeżo poślubionej przez niego Sereny, która ma żyłkę do interesów. Wraz z mężem przybywa w leśne, dzikie ostępy, z jedną myślą aby wykupić wszystkie połacie lasów. Handel drzewem szybko doprowadza ich na szczyt i stają się niekwestionowanymi królami tej branży. Zarządzają robotnikami twardą ręką i nawet wroga przyroda nie stanowi dla nich godnego rywala. To doprowadza do tego, że wkrótce będą musieli pokonać tych, którzy ośmielą stanąć im na drodze. Niewątpliwie największy atut Rona Rasha stanowi wkreowana przez niego główna bohaterka. Kim zatem jest Serena? Jest kobietą, żoną i głową rodzinnego interesu. To ona wszystkim żądzi i rozwiązuje kolejno pojawiające się problemy. Jest twarda, harda, niczym nie przypomina typowych kobiet własnej epoki. Nie znamy jej przeszłości, ale najważniejsze jest przyszłość, którą buduje każdego dnia. Jest ambitna, niszczy ludzi i przeszkody. W dążeniu do hegemonii w rodzinnym biznesie, nie cofnie się przed niczym. Mąż przy niej nieustannie znajduje się w jej cieniu. To ona o wszystkim decyduje, stając się dosłownie panią życia i śmierci tych, którzy znaleźli się w orbicie małżonków Pembertonów. Jej siłę i drapieżny charakter podkreśla jej ubiór i orzeł, który siedzi na jej ramieniu. Potrafi zbudować grono wiernych popleczników, ślepo wykonujących rozkazy. Przez to jawi się w oczach pobożnych jako ucieleśnienie Nierządnicy Babilonu. To istna Lady Makbet Karoliny Północnej. Kobieta, która fascynuje swą nieprzewidywalnością od pierwszej do ostatniej strony. Serena zachwyca surowością przyrody i poza tytułową bohaterką, niemniej interesujący są ludzie ją otaczający, przede wszystkim McIntyre. To on jest największym krytykiem zachowania kobiety. W zetknięciu z nim stykają się wizje kobiety uległej jako przeciwieństwo drapieżnej Sereny. Powieść ta pozostawia nas z niedosytem, jak to zawsze bywa w przypadku tak mocnych charakterologicznie bohaterów.