Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dużo rzeczy mi się podobało. Alternatywna historia Polski po II WŚ, ale nie cenzurowana, bez strachu o mówiąca o drażliwych, trudnych tematów. Zimno, beznadzieja i bieda, to bardzo zagrało, klimat miasteczka (nawet jeśli to niewiele miało wspólnego z Kołobrzegiem) i gotujące się w tle społeczeństwo. Część kryminalna też mi się podobała, chociaż to, kto był głównym graczem tylko sprawiło, że kiwnęłam głową. Ale zakończenie mnie nie przekonało, chociaż było zaskakująco sensowne. Po prostu sposób prowadzenia historii i rozwiązanie wątków niespecjalnie się razem zgrało. Ostatnie strony były bardzo personalne i dotyczące głównego bohatera, kiedy główny wątek to było jednak morderstwo, a historia głównego bohatera przewijała się gdzieś w tle, na drugim planie (chociaż wciąż bardzo dobrze zarysowana). Po prostu mi to zgrzytnęło. Rozwiązanie całego wątku Liderki i komunistów -no, Liderkę zabierają, reszta idzie robić przewrót, nie udaje się, koniec. Jak na tak wyraźne budowanie wątku i powtarzanie, że oba hotele są bliźniacze, spodziewałam się jakiegoś plot twistu tu na koniec (i solidne dowalenie Konstantemu, który całe życie o tym myślał, a jak przyszło co do czego - nic nie zrobił),a tu nic, ten wątek po prostu sflaczał i trochę meh. I nie rozumiem po co autor wprowadził realizm magiczny - mam tu na myśli wątki z wróżbą i bezskórym koniem, które gdzieś tam dostały swoje rozwiązanie, czy tam semi-wyjaśnienie, ale wciąż nie wiem po co to było. Może miało to jakoś budować napięcie: spełni się, nie spełni. I cóż może znaczyć ta zjawa/sen, czego nie dowiadujemy się do końca. Nastrój niepokoju i napięcia jest i tak, bez tego dodatku.