Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Interesujące i zmusza do wysiłku z zakreślaczem i ołówkiem. Początek poświęcony jest pochodzeniu husarii od jednostek złożonych z Serbów, początkowo znikomo opancerzonych, a następnie główny nacisk położony jest na roztrwonienie siły tej formacji z uwagi na (ugruntowany wprawdzie sukcesami) mit elitarności powodujący nadmierne umiłowanie przepychu, tworzenie mitu sarmatyzm, do których ostatecznie dołożyło się ogólne osłabienie Polski po potopie szwedzkim. Część druga--poświęcona uzbrojeniu--dla mnie najciekawsza--nie tylko osławiona husarska szabla (którą cytowany olimpijczyk, Wojciech Zabłocki uważa za wszechstronniejszą od katany),ale również kopie (w odróżnieniu od lanc i rohatyn) budzące postrach nawet w piechocie z bronią palną, łuki odwrócone, broń palna husarii, koncerze ("szpikulce" do przebijania zbroi),pancerz husarza, który wytrzymywał strzały z pistoletu... Jest też o słynnych skrzydłach. Część trzecia--konie--autorzy przytaczają rozmaite źródła, np. pamiętniki, opisy dawnych hipologów, z których wnioskować można o tym jakie rasy koni wykorzystano do stworzenia polskiego konia husarskiego i jak ten ostatni--będąc tylko mieszańcem konia wschodniego--mógł prześcignąć pierwowzór. Część czwarta--sposoby walki--o tym jak zachód stawiał na piechotę i siłę ognia, a przeoczył siłę kawalerii, której Polska nie zarzuciła ze względu na niemożność pokonania Tatarów innymi formacjami i udoskonaliła tak, że piechota z bronią palną mogła przeżyć trudne chwile. Część ostatnia--wielkie bitwy husarii: Kircholm, Kłuszyn, Chocim, Trzciana, Wiedeń... Cóż, opisy tych bitew są bardzo emocjonalne i można przy opisie odsieczy wiedeńskiej się wzruszyć i poczuć dumę narodową. Wspomnianych jest też kilka bitew przegranych, gdzie mimo potencjału husarii, nie został on wykorzystany przez dowódców, a wreszcie zmierzch husarii po wprowadzeniu broni szybkostrzelnej, choć nawet i tu husaria przy dużych już stratach własnych zdolna była przełamać linię nieprzyjaciela. Na plus książki oprócz poważnego potraktowania niezbędnych zagadnień dochodzi pasja autorów, która mocno bije z tekstu. Z pewnością, jest to jedna z tych książek, przy których czuje się żal, że "to już koniec". I jeszcze dodam, że o ile dobrze naliczyłem, książka opiera się na 107 pozycjach literatury--wydaje mi się całkiem sporo aby w pełni zaufać wiedzy autorów. Jeśli dodać do tego, że na rynku wtórnym książka jest do zdobycia za śmieszne pieniądze (ja dostałem za 9,60zł),to nic tylko mogę polecić.