To jest fascynujące zagadnienie. Jeśli uznać czytanie za nawyk wart wypracowania na całe życie, podobnie jak na przykład nawyk mycia zębów, dlaczego by nie wynagradzać również za to?

Świetnie opisał dylematy z tym związane Michael Sandel w Czego nie można kupić za pieniądze. Moralne granice rynku[bookLink]167729|Czego nie można kupić za pieniądze. Moralne granice rynku[/bookLink]

To jest fascynujące zagadnienie. Jeśli uznać czytanie za nawyk wart wypracowania na całe życie, podobnie jak na przykład nawyk mycia zębów, dlaczego by nie wynagradzać również za to?

Świetnie opisał dylematy z tym związane Michael Sandel w Czego nie można kupić za pieniądze. Moralne granice rynku[bookLink]167729|Czego nie można kupić za pieniądze. Moralne granice...

 [bookCover]167729|Czego nie można kupić za pieniądze. Moralne granice rynku[/bookCover]

Zuba... książki tej nie czytałem, ale do dziś pamiętam pewien program dokumentalny ukazujący wyniki eksperymentu na dzieciach do lat 4 (bodajże).

Sprawdzano, czy rzeczywiście dzieci są takie egoistyczne jak się o nich mówi i okazało się, że wcale nie i pomagają chętnie przynajmniej do czasu, aż nie będą za swoją pomoc wynagradzane; zmienia się wtedy ich motywacja. Podobnie jest z płaceniem za dobre oceny i porządki domowe, które zamiast wyrobić w dziecku poczucie 'powinności', rodzą 'kalkulację'.

Zuba... książki tej nie czytałem, ale do dziś pamiętam pewien program dokumentalny ukazujący wyniki eksperymentu na dzieciach do lat 4 (bodajże).

Sprawdzano, czy rzeczywiście dzieci są takie egoistyczne jak się o nich mówi i okazało się, że wcale nie i pomagają chętnie przynajmniej do czasu, aż nie będą za swoją pomoc wynagradzane; zmienia się wtedy ich motywacja. Podobnie...

Tak, prawdą jest, że płacenie gotówką nie było efektywne i w jakiś sposób dewaluowało nagradzaną czynność. Tutaj wybrano nagradzanie "sławą", wydaje sie ociupinkę lepsze.

Chyba właśnie obawa, że takie inicjatywy wypaczą sens czytania, budzi w nas sprzeciw. ja po prostu nie wiem, jak tu nie wylać dziecka z kąpielą.

Tak, prawdą jest, że płacenie gotówką nie było efektywne i w jakiś sposób dewaluowało nagradzaną czynność. Tutaj wybrano nagradzanie "sławą", wydaje sie ociupinkę lepsze.

Chyba właśnie obawa, że takie inicjatywy wypaczą sens czytania, budzi w nas sprzeciw. ja po prostu nie wiem, jak tu nie wylać dziecka z kąpielą.

Rozumiem doskonale, bo jest się o co martwić; niestety, nie zawsze najprostsze rozwiązania są tymi właściwymi. Nie chciałbym akurat, by takie wartości jak 'sława' i 'blichtr' były marzeniami tych dzieciaków; często tak jest, co nie znaczy, że musimy sami w nich to podsycać.

Rozumiem doskonale, bo jest się o co martwić; niestety, nie zawsze najprostsze rozwiązania są tymi właściwymi. Nie chciałbym akurat, by takie wartości jak 'sława' i 'blichtr' były marzeniami tych dzieciaków; często tak jest, co nie znaczy, że musimy sami w nich to podsycać.

Co byś zaproponował? Albo zmodyfikował tutaj? Czy bez limuzyny, złotego łańcucha i czerwonego dywanu byłoby to akceptowalne i nadal atrakcyjne dla dzieci?

Co byś zaproponował? Albo zmodyfikował tutaj? Czy bez limuzyny, złotego łańcucha i czerwonego dywanu byłoby to akceptowalne i nadal atrakcyjne dla dzieci?

Współczuję ogromnie dzisiejszym dzieciakom, że muszą dorastać w takich, a nie innych czasach, że podążają za 'standardami' narzucanymi przez telewizję tylko po to, by nie odstawać od reszty. Nie znam całej recepty na szczęśliwe dzieci, ale widzę, co czynią z nimi te wszystkie złudzenia oferowane przez media. Wpływają one na nas dorosłych, a co dopiero na tak niepewne siebie, szukające zewsząd akceptacji latorośle. Nie ma co liczyć, że osoby pracujące w mediach poczują odpowiedzialność za ten stan rzeczy, możemy co najwyżej się im opierać i nauczyć niezależności myślenia nasze dziecko. Mam wrażenie, że książki tylko dlatego nie stały się jeszcze narzędziami w rękach wszelkiego rodzaju manipulatorów, bo nie są tak atrakcyjne i szybko przyswajalne dla rzeszy. Może to czarnowidztwo, ale jeżeli jest w tym szczypta prawdy, to może lepiej niech już to czytanie pozostanie mało atrakcyjnym, niszowym przywilejem.

Współczuję ogromnie dzisiejszym dzieciakom, że muszą dorastać w takich, a nie innych czasach, że podążają za 'standardami' narzucanymi przez telewizję tylko po to, by nie odstawać od reszty. Nie znam całej recepty na szczęśliwe dzieci, ale widzę, co czynią z nimi te wszystkie złudzenia oferowane przez media. Wpływają one na nas dorosłych, a co dopiero na tak niepewne...

@Zuba
Na ogół nie przykładam znaczenia do motywacji, ale do efektów działań. Jednak wydaje mi się, że robienie dobrych rzeczy ze złych pobudek może być niebezpieczne. Chyba o tym jest właśnie wspomniana przez Ciebie książka (znam ją tylko z drugiej ręki).

Z drugiej strony, można taką formę nagrody potraktować jak drabinę, która ułatwia wspinaczkę, a którą później można odrzucić. Gdyby dalej rozwinąć tę metaforę, to należałoby się chyba zastanowić, czy korzystające z takiej drabiny dzieci dadzą radę wspinać się później same? Zamiast drabiny wolałbym samodzielne wspinanie z asekuracją osoby starszej.

Dzieci należałoby nauczyć korzystać z książek, a to się może udać tylko wtedy, gdy środowisko, w jakim wychowuje się dziecko też książki będzie czytało. Za dużo się naczytałem o mechanizmach reprodukcji kulturowej, by wierzyć, że szkoła czy jakiekolwiek akcje promocyjne mogą wykształcić homo litteratus.

Nie oszukujmy się, jeśli książkę przedstawi się dziecku tylko jako sposób na spędzenie wolnego czasu, jako źródło rozrywki, to ta książka zawsze przegra z internetem i grami. A nawet jeśli dziecko sięgnie od czasu do czasu po jakieś gatunkowe czytadło, to jaka z tego będzie dla niego i dla nas korzyść, nie licząc zysku wydawnictwa i poczytnego autora?

@Zuba
Na ogół nie przykładam znaczenia do motywacji, ale do efektów działań. Jednak wydaje mi się, że robienie dobrych rzeczy ze złych pobudek może być niebezpieczne. Chyba o tym jest właśnie wspomniana przez Ciebie książka (znam ją tylko z drugiej ręki).

Z drugiej strony, można taką formę nagrody potraktować jak drabinę, która ułatwia wspinaczkę, a którą później można...

Tak, ja też wierzę, że czytanie propaguje się przez naśladownictwo. Nie jest to jednak metoda o 100% skuteczności, sądzę, że nawet nie w 50%. Z raportu BN wynika, że nawet osoby, którym czytano w dzieciństwie i które uważają czytanie za godna plecenia rozrywkę, same czytają coraz mniej.

Jeśli książkę przedstawi się dziecku tylko jako sposób na spędzenie wolnego czasu, jako źródło rozrywki, to ta książka zawsze przegra z internetem i grami - jak inaczej należałoby przedstawiać ksiązkę?

Tak, ja też wierzę, że czytanie propaguje się przez naśladownictwo. Nie jest to jednak metoda o 100% skuteczności, sądzę, że nawet nie w 50%. Z raportu BN wynika, że nawet osoby, którym czytano w dzieciństwie i które uważają czytanie za godna plecenia rozrywkę, same czytają coraz mniej.

Jeśli książkę przedstawi się dziecku tylko jako sposób na spędzenie wolnego czasu, jako...

@Zuba
Celowo nie napisałem o czytaniu dzieciom, ale o korzystaniu z książek.
Narodowe Centrum Kultury na dniach powinno opublikować raport na temat wyborów kulturalnych rodziców, w którym dużo uwagi poświęcono również temu, czym się kierują rodzice przy wyborze książek dla dzieci. Większość rodziców postrzega kulturę dla dzieci jak słodkie, cukierkowe obrazki. Odrzucają te książki dla dzieci, których estetyka odbiega od tego wzorca, np. Tam, gdzie żyją dzikie stwory[bookLink]221794|Tam, gdzie żyją dzikie stwory[/bookLink]
Jak inaczej przedstawiać książkę? Jako narzędzie myślenia, jak ładnie napisał prof. Koziołek: "Dobrze się myśli literaturą". I to jest dopiero korzystanie z książki. Oczywiście, nie chodzi o to, by postępować jak ojciec Johna Stuarta Milla i kazać siedmiolatkowi czytać Platona w oryginale.
"Tam, gdzie żyją dzikie stwory" to książka, przez którą rodzic musi dziecko przeprowadzić. Musi go naprowadzić na odkrycie sensu tego, co właśnie przeczytali. Byłoby też dobrze, gdyby w przypadku mniejszych dzieci morał miał przełożenie na życie. Idealizuję, ale byłoby dobrze, by w sytuacji, gdy dziecko przychodzi z jakimś problemem, rodzic wiedział, że może wykorzystać jakąś książkę, by dziecko mogło samo ten problem rozwiązać.
Jeśli zaś rodzic przy wyborze książki dla dziecka będzie się kierował tylko jej wartością rozrywkową, ocenianą na podstawie estetyki ilustracji, to choćby tysiąc takich książek dziecku przeczytał, dziecko i tak nie zapała miłością do literatury.

@Zuba
Celowo nie napisałem o czytaniu dzieciom, ale o korzystaniu z książek.
Narodowe Centrum Kultury na dniach powinno opublikować raport na temat wyborów kulturalnych rodziców, w którym dużo uwagi poświęcono również temu, czym się kierują rodzice przy wyborze książek dla dzieci. Większość rodziców postrzega kulturę dla dzieci jak słodkie, cukierkowe obrazki. Odrzucają te...

Dzięki, bardzo ciekawe informacje.

Obawiam się, że przedstawianie książki jako narzędzia myślenia jest poza zasięgiem większości rodziców.

Mam też wrażenie, że powszechną strategią rodzicielską jest omijanie trudnych tematów - śmierci, przemocy, choroby, niepełnosprawności - ale może po prostu nie pamiętam już jak to jest.

Dzięki, bardzo ciekawe informacje.

Obawiam się, że przedstawianie książki jako narzędzia myślenia jest poza zasięgiem większości rodziców.

Mam też wrażenie, że powszechną strategią rodzicielską jest omijanie trudnych tematów - śmierci, przemocy, choroby, niepełnosprawności - ale może po prostu nie pamiętam już jak to jest.

Może gdy uzmysłowimy dziecku istotę poznawania wiedzy 'zakazanej'/'unikanej' przez media, kiedy wyjaśnimy mu, że świat jest dużo głębszy i ciekawszy niż się nam przedstawia i trzeba się tylko w niego wczytać, by go naprawdę poznać... może wtedy będzie to dla niego jakiś argument. Należałoby tą ciekawość świata w nim stale rozwijać, a jeśli będzie wiedziało, że rzetelne źródło informacji jest właśnie w książkach, tam też będzie po nie sięgało.

Może gdy uzmysłowimy dziecku istotę poznawania wiedzy 'zakazanej'/'unikanej' przez media, kiedy wyjaśnimy mu, że świat jest dużo głębszy i ciekawszy niż się nam przedstawia i trzeba się tylko w niego wczytać, by go naprawdę poznać... może wtedy będzie to dla niego jakiś argument. Należałoby tą ciekawość świata w nim stale rozwijać, a jeśli będzie wiedziało, że rzetelne...

Chyba musimy najpierw zdefiniować 'dziecko', bo mieszamy małe dzieci, którym się czyta z nastolatkami, które można zarazić krytycznym myśleniem i głodem wiedzy z pierwszej ręki.

@lkason83
W doniesieniu do starszych dzieci, jak najbardziej to co napisałeś powinno być w centrum. U młodszych widziałabym wyrabianie nawyków na łatwo przyswajalnych tekstach.

Chyba musimy najpierw zdefiniować 'dziecko', bo mieszamy małe dzieci, którym się czyta z nastolatkami, które można zarazić krytycznym myśleniem i głodem wiedzy z pierwszej ręki.

@lkason83
W doniesieniu do starszych dzieci, jak najbardziej to co napisałeś powinno być w centrum. U młodszych widziałabym wyrabianie nawyków na łatwo przyswajalnych tekstach.

Jakoś się wzdragam odruchowo, czytając, że rodzice powinni podchodzić do czytania dzieciom w taki to a taki sposób, bo po pierwsze, nie przeskoczymy samych siebie, a po drugie, co dziecko z tego wyniesie, to już inna sprawa. Możemy mieć różne teorie na temat czytania, ale i tak w praktyce okazuje się, że rodzicowi chodzi o to, żeby włączyć dziecko w świat własnych wartości. To, co @Le_h_muet pisałeś – reprodukcja. Wcale nie jest powiedziane, że książka, którą dziecku zaproponujesz, zadziała na nie tak, jak sobie założyłeś, ale i tak dostanie ją z całą otoczką – np. poczuciem, jaka estetyka powinna mu/jej odpowiadać, co z czytania powinno wynieść (nawet jak nie wynosi), jak się o czytaniu mówi, z jakimi emocjami się wiąże. Zmierzam do tego, że akurat czytacze nie powinni się martwić, bo prawdopodobnie i tak uda im się zarazić dzieci pasją czytania i krzywdy tym dziecku nie zrobią. Wracając do pytania, które już wcześniej padło, czyli co zrobić, gdy rodzice nie czytają. Jesteśmy społeczeństwem na dorobku i nie bardzo wierzę w to, że do ludzi trafią argumenty o myśleniu literaturą, a tylko bardziej konkretne korzyści… Zwłaszcza że w momencie, kiedy dziecko przechodzi od słuchania do samodzielnego czytania, jest to wyzwanie również dla rodzica, który musi zadbać, aby dzieciak się nie zniechęcił. Tu jest rola systemu edukacji. Myślę, że pewnym wzorem jest lobbing szachowy, który z trudem bo z trudem, ale jednak toruje szachom drogę w polskich szkołach pod hasłami, że gra w szachy rozwija umysł, że mali szachiści osiągają lepsze wyniki w nauce itp.

Jakoś się wzdragam odruchowo, czytając, że rodzice powinni podchodzić do czytania dzieciom w taki to a taki sposób, bo po pierwsze, nie przeskoczymy samych siebie, a po drugie, co dziecko z tego wyniesie, to już inna sprawa. Możemy mieć różne teorie na temat czytania, ale i tak w praktyce okazuje się, że rodzicowi chodzi o to, żeby włączyć dziecko w świat własnych wartości....

burżuje!

burżuje!

Plus przyrost liczby przyszłych czytelników !

Plus przyrost liczby przyszłych czytelników !