Zbliżają się Święta Bożego Narodzenia. Czeka nas mnóstwo pysznego jedzenia, kolędowanie, a przede wszystkim książkowe prezenty pod choinką i mnóstwo wolnego czasu, który można przeznaczyć na czytanie. W tym roku trzeba koniecznie sięgnąć po książkę Dopóki życie trwa. Nowy sekretny dziennik Hendrika Groena, lat 85. Czytelnicy poznali już tego dziarskiego staruszka, kiedy wiosną do polskich księgarń trafiły „Małe eksperymenty ze szczęściem” – holenderski fenomen literacki. 31 grudnia 2014 Hendrik Groen, założyciel klubu „StaŻy”, który na rok zarzucił prowadzenie dziennika, postanawia do niego wrócić. Zgodnie ze statystykami szansa na to, że dożyje końca 2015 r., jest jak jeden do pięciu. Szkoda więc czasu na zastanawianie się, bo ze śmiercią jest trochę jak z autobusem – „im dłużej się czeka, tym większa szansa, że zaraz nadjedzie”. Lepiej skupić się na życiu, wyciągać z niego ile się da, odzyskać kontrolę i… działać, nawet jeśli ciało nie zawsze chce współpracować, a przyjaciół ubywa! Książka urocza, zabawna i skłaniająca do refleksji.

Na gwiazdkowy prezent zdecydowanie PRL w stylu pop! To książka, która wywoła uśmiech i miłe wspomnienia. Polecam szczególnie tym, którym Święta kojarzą się z zapachem pomarańczy, a na świątecznym drzewku wieszali długie cukierki w pazłotku, anielski włos i zajadali się delicjami, które w czasach PRL były  prawdziwym rarytasem. Dodatkowo książka zachwyca pięknymi ilustracjami. „PRL w stylu pop” to zaproszenie do podróży w przeszłość. Znajdziecie w niej opisy najlepszych komedii, muzyki, komiksów, seriali tv, kryminałów. Dla starszych będzie to przypomnienie zapomnianych wrażeń, przeżyć, dla młodszych okazja do poznania, czym żyli ich rodzice i dziadkowie. To książka dedykowana tym wszystkim, dla których znajomo brzmią imiona: Baltazar Gąbka, Wacek Krawacik, Duduś i Poldek, Majka Skowron, kapitan Żbik, Wieńczysław Nieszczególny, trener Mamczyk, Grzegorz Brzęczyszczykiewicz. To idealny prezent dla fanów Republiki, Perfectu i Lady Pank oraz tych wszyscy, którzy oglądali Sondę i słuchali audycji radiowych Radiokurier i 60 Minut na Godzinę. Jeśli więc tęsknicie za Reksiem, Bolkiem i Lolkiem, pamiętacie Misia z okienka albo Jacka i Agatkę i chcecie pośmiać się z „Misia” i powspominać wygodne Relaxy – ta książka jest dla Was!

Ta książka to marzenie każdego wydawcy. Z ręką na sercu – od każdego, komu ją polecałam, słyszałam same zachwyty i żadnej krytyki! Polacy zakochali się w gruzińskich winach i krajobrazach, teraz pora na literaturę.

Zacznijmy od tego, że książkę Ósme życie (dla Brilki) Nino Haratischwili najkrócej można scharakteryzować jednym przymiotnikiem – „wielka”. W tej powieści to słowo dotyczy absolutnie wszystkiego – począwszy od epickiego rozmachu przez grubość dzieła (prawie 1300 stron!), a na namiętnościach i dramatach bohaterów skończywszy. Nie do wiary, że Nino Haratischwili napisała ją w wieku zaledwie 33 lat. Dwutomowe, pięknie wydane „Ósme życie (dla Brilki)” będzie idealnym prezentem dla każdego miłośnika dobrej literatury. Długie zimowe wieczory to doskonały czas na delektowanie się każdym zdaniem tej wspaniałej powieści. Bardzo polecam!

Obok nowego wydania Dzieł zebranych Jane Austen nie sposób chyba przejść obojętnie. Z racji gabarytów (1000 stron) jest to wydanie stacjonarne, zatem czas i atmosfera Świąt akurat sprzyjają tej lekturze, a jest jej sporo: sześć powieści literacko opisujących emocje kobiet sprzed 200 lat. Tamte czasy mogą nas bawić, mogą irytować, ale na pewno niezmiennie nas ciekawią. Z tej ciekawości może rodzić się niekiedy pytanie, jak to było z takimi historiami miłosnymi w Polsce? Wtedy można sobie porównać historie spisane przez Austen na przykład z niesamowitym wręcz życiem Izabeli Czartoryskiej, kobiety z krwi i kości, arystokratki, osoby o niezwykle namiętnej naturze. Dość powiedzieć, że choć była żoną Adama Kazimierza, to istnieje duża wątpliwość, czy był on ojcem któregokolwiek z jej dzieci. Kino brytyjskie i hollywodzkie zadbały już o adaptacje filmowe z udziałem Gwyneth Paltrow („Emma”), Kate Winslet („Rozważna i romantyczna”) czy Keiry Knightley („Duma i uprzedzenie”). Zatem po lekturze zachęcam do obejrzenia cudownych kreacji aktorskich i przeniesienia się na moment w tamte czasy. Krótko mówiąc: Austen na święta.

Bardzo trudno byłoby wybrać na prezent tylko jedną książkę. Jeśli jednak miałaby to być rzeczywiście tylko jedna książka, mój wybór bez wątpienia padłby na powieść Imbolo Mbue zatytułowaną My, marzyciele. Nie tylko ze względu na interesującą historię, jaką opowiedziała kameruńska pisarka, ale także – a może zwłaszcza – ze względu na to, że zrobiła to w sposób rozbrajająco szczery i prosty, pełen ciepła, marzeń, smutku i nadziei – uczuć, które nosi w sobie każdy człowiek.

Ogromne gratulacje – poza Imbolo Mbue (aż trudno uwierzyć, że to jej debiut!) – należą się także tłumaczce za zręczne oddanie atmosfery powieści, odtworzenie języka bohaterów i opowiedzenie za jego pośrednictwem poruszającej historii. W języku bohaterów książki „My, marzyciele” odbija się bowiem ich sposób myślenia – momentami prymitywny, czasem prosty i naiwny, ale niezmiennie szczery i uczciwy. Powieść ta jest wreszcie godna polecenia dlatego, że zmusza do zastanowienia się, czy nieosiągalne marzenia, za którymi tak często gonimy, naprawdę mogą nam przynieść szczęście, czy może prawdziwego szczęścia nie trzeba szukać tak daleko, bo jest na wyciągnięcie ręki.

Było ich dwóch. Uroczy, szarmanccy, ulubieńcy kobiet i publiczności. Twórca szlagierów międzywojennego kabaretu – Marian Hemar i Austriak, który na pytanie, czemu nie podpisał volkslisty nie ukrywał zdziwienia i odpowiadał: „Jestem przecież warszawiakiem!”, konferansjer z wdziękiem łamiący język na polskich słowach – Fryderyk Járosy. Zawdzięczamy im niezapomniane dowcipne teksty, odkrycia gwiazd estrady i kina – w tym Hanki Ordonówny, teatry, których już nie ma. Widzowie przychodzili do nich po uśmiech w szarym życiu, bo dwudziestolecie międzywojenne nie było czasem marzeń. Może raczej czasem nadziei, bo Polska po latach zaborów była wreszcie na mapach. Oni dawali publiczności odpoczynek, relaks i dobrą, inteligentną rozrywkę. Ja natomiast zawdzięczam wiele wzruszeń lekturze książki Anny Mieszkowskiej Mistrzowie kabaretu. Bo życie obu panów nie było jednym długim pasmem radości i sławy. Emigracyjny czas smakował gorzko i wystawił ich przedwojenną przyjaźń. Na kartach tej książki są unikalne fragmenty korespondencji, pożółkłe strony gazet, opowieści osób im bliskich. Dawnych wspomnień czar…