1. Robert Louis Stevenson wynalazł śpiwór!

Stevenson był zapalonym podróżnikiem. W 1878 roku wymyślił worek do spania, z zewnątrz zrobiony z zielonego, nieprzemakalnego materiału, a wewnątrz wymoszczony owczym futrem. Zabrał go na dwunastodniową wędrówkę po francuskich Alpach. Leczył wtedy złamane serce, jako że właśnie opuściła go Amerykanka, w której był zakochany. Miał nadzieję, że napisze książkę o tej wędrówce, zarobi dużo pieniędzy i w ten sposób skłoni ją do powrotu. Książka faktycznie powstała, nosiła tytuł „Travels with a Donkey in the Cévennes”. Oczywiście, prawdopodobnie byli inni podróżnicy, którzy wpadli na pomysł uszycia sobie worka do spania, ale Stevenson bez wątpienia był jednym z pierwszych.

2. Prawie zmarł z wycieńczenia, jadąc do ukochanej.

W 1879 roku Stevenson wyruszył do Ameryki w pogoni za swoją ukochaną. Pisarz, który był słabego zdrowia i cierpiał na chorobę płuc, najpierw przepłynął Atlantyk, następnie zaś przejechał całe Stany pociągiem, aby dostać się do Kalifornii, jako że tam mieszkała jego wymarzona Fanny. Niestety, ona wciąż nie mogła się zdecydować na związek z nim. Odrzucony i prawie bez pieniędzy, pojechał za miasto, by rozbić tam namiot. Następnego dnia znalazł go hodowca kóz. Stevenson był nieprzytomny. Hodowca zabrał go do swojej chaty i pielęgnował przez ponad trzy tygodnie.

3. Poślubił kobietę o 10 lat starszą.

Stevensonowi udało się wreszcie poślubić swoją Fanny. Miała ona wtedy 40 lat i była już rozwódką, pisarz był od niej o 10 lat młodszy. Fanny była niezwykłą kobietą. Świetnie strzelała, sama zawijała sobie tytoń do palenia, a z pierwszym mężem mieszkała w kopalni w Nevadzie. Louis (tak go nazywali przyjaciele), pokochał ją za jej buntowniczość, niezależność i zamiłowanie do przygód.

4. „Wyspa skarbów” ukazała się pod pseudonimem.

Pomysł na tę opowieść o piratach pojawił się pewnego deszczowego dnia, gdy rodzina Stevensonów była na wakacjach w Szkocji. Autor opowiadał ją swojemu pasierbowi, 12-letniemu Lloydowi. Wkrótce zaczął wysyłać poszczególne rozdziały do czasopisma dla dzieci o tytule Young Folks. Podpisywał się jako kapitan George North, prawdopodobnie chcąc sprawiać wrażenie osoby dobrze znającej się na morskich podróżach.

5. „Doktora Jekylla i pana Hyde’a” napisał w sześć dni.

Tak naprawdę były to wręcz tylko trzy dni. Stevenson był przykuty do łóżka przez sześć dni. Przez trzy dni pisał powieść, ale wrzucił ją do kominka, gdy Fanny stwierdziła, że nie jest jasne znaczenie głównej alegorii. (Według niektórych biografów to Fanny spaliła pierwszy rękopis). W ciągu następnych trzech dni napisał drugą wersję, tę, którą znamy. Książka przyniosła mu prawdziwą sławę.

6. Oddał swoje urodziny.

Na Samoa, gdzie zamieszkał, spotkał dziewczynkę, której urodziny przypadały w Boże Narodzenie. Mała Annie Ide była tym tak zasmucona, że Stevenson postanowił podarować jej swoją datę urodzin. Sporządził bardzo oficjalny dokument, w którym zrzekł się praw do swojego dnia urodzin i przeniósł je na Annie. Czyli to ją właściwie powinniśmy dzisiaj wspominać!

7. Zmarł na Samoa podczas kręcenia majonezu.

Został pochowany z wielkimi honorami na szczycie góry Mt. Vaea na Samoa. To piękne i romantyczne miejsce. Na jego grobie wyryty jest wiersz, który napisał, jadąc przez Amerykę do swojej ukochanej Fanny.

Źródło: huffingtonpost.com